Ktoś z warsztatu Rubensa połączył w sobie dwa autoportrety, pragnąc zaznaczyć idealną jedność i chwałę dwóch flamandzkich artystów.
VAN DAKE Anthony – flamandzki artysta, jeden z założycieli uroczystego arystokratycznego portretu XVII wieku. W wieku 10 lat Van Dyck został wysłany na studia do malarza z Antwerpii H. van Balena, aw 1618 roku został przyjęty do cechu malarzy św. Luke.
Pracując w warsztacie Rubensa, od 1617 r. Zaczął z nim współpracować przy realizacji niektórych zleceń.
Wyjątkowy talent Van Dycka jako malarza portretowego zauważył Rubensa. To on, widząc portrety namalowane przez młodego Van Dycka, zauważył i zaczął przyczyniać się do rozwoju talentu portretowego jego późniejszego słynnego studenta.
Już w swoich wczesnych pracach Van Dyck starał się odejść od bezpośredniej imitacji technik znanego nauczyciela i osiągnąć bardziej niezależne rozwiązania obrazkowe. W latach 1621-27g Van Dyck mieszkał we Włoszech, gdzie studiował malarstwo włoskie. Jego powrót zbiegł się z czasem zagranicznych działań dyplomatycznych Rubensa.
Pod nieobecność nauczyciela Van Dyke praktycznie stał się pierwszym malarzem Flandrii; Został mianowany jednym z malarzy dworskich hiszpańskiego gubernatora Isabelli.
Styl ceremonialnego portretu barokowego Van Dycka doprowadzony do perfekcji. Bohaterowie jego ceremonialnych portretów wyróżniają się wewnętrzną szlachetnością i arystokratycznym wyrafinowaniem, a jednocześnie żywym charakterem.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)