Obraz niemieckiego artysty Hansa von Aachen “Pan and Selena”. Rozmiar malowania 40 x 50 cm, drewno, olej. Pan, starożytny grecki bóg, o arkadyjskim pochodzeniu. Pan jest uważany za syna Hermesa i córkę Driona.
Urodził się z kozimi nogami, długą brodą i rogami, a zaraz po narodzinach zaczął skakać i śmiać się.
Przestraszona niezwykłym wyglądem i charakterem dziecka, matka go opuściła, ale Hermes, owijając go w królicze skóry, zaniósł go na Olimp i tak rozbawił wszystkich bogów, a zwłaszcza Dionizosa, wyglądem i żywotnością jego syna, że bogowie nazywali go Panem, tak jak on cała wielka radość. Pan był patronem boga stad. Luksusowe doliny i gaje Arkadii to królestwo Pan, gdzie kręci się w kręgu wesołych nimf.
Pan był również uważany za boga powstającego światła przy wschodzie słońca. Ten pogląd obejmuje także mit o jego miłości do Seleny, którą Pan starał się sam, dając jej niektóre ze swoich stad. Jako bóg naturalnych inspiracji był wróżbiącym bogiem; w Arkadii była jego wyrocznią, której kapłanką była Erato.
Selene jest jednym z bóstw mitologii greckiej, znanym również jako Mene. Ze względu na fakt, że oba imiona bogini, zwłaszcza pierwsza, zachowały w języku greckim ich nominalne znaczenie Księżyca, miesiąc, prawdziwe znaczenie epitetów i atrybutów Seleny i mitologicznych opowieści o niej są dość przejrzyste.
Poeci czasami nazywają Selene błyszczącym okiem nocy, a potem przedstawiają ją jako czarującą kobietę na niebie, z pochodnią w dłoniach, prowadzącą gwiazdy za nią, gdy pojawia się w srebrnym blasku podczas pełni księżyca. Selena jest córką Hyperiona, czyli Heliosa, czyli Słońca; ma na głowie skrzydła i złotą koronę, z której miękkie niebo rozprzestrzenia się po niebie i ziemi; ona jest czczona ofiarami w dniach pełni księżyca; dzień równonocy wiosennej jest jej poświęcony, gdy Selena, która odbyła długą podróż i umyła się na falach oceanu, wkłada musujące ubrania i zaprzęga lśniące konie w swój powóz.
W niebie kochanką Seleny był sam Zeus; od niego urodziła córkę, Pandię, która została uhonorowana w Atenach także na równonocy wiosennej; na wyżynach Arkadii przyjacielem Seleny był Pan.