Ostatnia Wieczerza – Giotto

Ostatnia Wieczerza   Giotto

Schemat kompozycyjny tego fresku Giotta łączy indywidualne cechy bizantyjskiego prototypu z zupełnie nowymi motywami, które mogą wzmocnić efekt autentyczności tego, co dla artysty tak ważne.

Podobnie jak w sztuce bizantyjskiej, Chrystus jest umieszczony na skraju stołu, na piersi spoczywa głowa ukochanego Jana. Jednak postacie apostołów są umieszczone po obu stronach stołu, dzięki czemu kompozycja staje się bardziej zwarta i zrównoważona, a jej rytmiczny wzór staje się bardziej skomplikowany.

Ale najważniejsze jest to, że dzięki temu artysta ma możliwość przedstawienia nie tylko symbolicznego, ale także emocjonalnego związku między wszystkimi uczestnikami ostatniej wieczerzy. Teraz mogą rozmawiać, wymieniać uwagi i dyskutować o tym, co się dzieje.

Kolejną ważną innowacją Giotto jest identyfikacja przestrzennego środowiska działania dzięki obiecująco zinterpretowanemu obrazowi wnętrza małego, ascetycznie umeblowanego pokoju.