Oddzielenie światła od ciemności, fresk Michała Anioła Buonarrotiego, fragment obrazu Kaplicy Sykstyńskiej. Ogólny projekt sufitu Sykstyńskiego pod wieloma względami pozostaje niejasny.
Nie wiadomo, jaki ogólny program ideologiczny wiąże się z zawartością kompozycji znajdujących się w środku łuku; jak dotąd nie zostało w sposób przekonujący wyjaśnione, dlaczego Michał Anioł zorientował te kompozycje w taki sposób, że ich badanie powinno zaczynać się od „Pijaństwa Noego” i kończyć się „Oddzieleniem światła od ciemności”, to znaczy w odwrotnej kolejności wydarzeń w Biblii; znaczenie scen i obrazów w kompozycjach szalunkowych i lunetowych pozostaje ciemne. Ale to byłby błąd, oparty na założeniu, że zawartość sufitu pozostaje nam nieznana.
Przy całej niejasności poszczególnych wątków fabularnych i braku rozszyfrowania możliwych zestawień symbolicznych, prawdziwa podstawa treści muralu jest dość oczywista – wyraża się z wyjątkową jaskrawością nie tylko w kompozycjach fabularnych, ale także w „bezplatnych” obrazach, a nawet w figurach o czysto dekoracyjnym celu – to apoteoza twórczości moc człowieka, gloryfikacja jego fizycznego i duchowego piękna.
Epizody z pierwszych dni twórczości wybrane na temat fresków są niezwykle korzystne dla wyrażenia tego pomysłu. W freskach „Stworzenie słońca i księżyca” oraz „Oddzielenie światła od ciemności” latających w przestrzeni kosmicznej Savaof, przedstawionych w przebraniu starego człowieka o tytanicznej mocy, w burzliwym pośpiechu, jak w ekstazie twórczej energii, tworzy gwiazdy i dzieli przestrzeń jednym ruchem szeroko rozłożonych ramion. Człowiek tutaj reprezentowany jest przez artystę Michelangelo Buonarroti w postaci demiurga, z jego nieograniczoną mocą tworzenia światów.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)