Muzio Scaevola przed królem Porsenem – Hansem Baldungiem

Muzio Scaevola przed królem Porsenem   Hansem Baldungiem

W pstrokatym obrazie licznych szkół rzeźbiarskich, które w większości działały w oderwaniu od siebie, wciąż można zauważyć ogólną tendencję do rozwoju nowych, renesansowych elementów artystycznych, wyrażanych w różnych, choć przypadkowych, poszukiwaniach realistycznej prawdziwości.

Te cechy wpływają, na przykład, w nieoczekiwanie poprawnych proporcjach i spokojnej surowości prostego i czysto ludzkiego wyglądu Chrystusa ukrzyżowanego, wykonanego dla ołtarza św. George w Niederlingen autorstwa Simona Linebergera w latach 1478-1480 Pojawiają się także w przytulnej homelinessity i prostocie “Dangelheim Madonna”, stworzonej przez tego samego mistrza. Jest to typowe dla świeckiej interpretacji ludzkich obrazów groteskową, przesadną formę w ciekawych drewnianych figurach tańczących błaznów, wykonanych w 1480 roku przez Erasmusa Grassera dla starego ratusza w Monachium.

Chociaż znane świeckie, realistycznie prawdziwe elementy wyróżniają się i nie mogą jeszcze pokonać rzeźbiarskich pomników gotyckich wzorzystych sylwetek, kapryśnych ostrych, ostro zderzających się fałd, ale niektóre dzieła niemieckiej rzeźby z końca XV wieku. nosić w sobie wyraźne cechy zwiastuna wyzwolenia od sztywności i abstrakcyjności średniowiecza. Zainteresowanie transmisją struktury ludzkiego ciała, ustalanie właściwych proporcji i wcielanie żywych uczuć, przygotowuje grunt pod zniszczenie dawnej średniowiecznej sztuki, zastąpione przez styl artystyczny generowany przez inne wymagania estetyczne.