Fiodor Wasiljew namalował swój słynny obraz w 1871 roku, który znajduje się obecnie w Galerii Trietiakowskiej. Przedstawia wiejski krajobraz, który oddaje życie chłopskie. Dwie kobiety – chłopki prowadzą gęsi przez stary wiejski most, który łączy brzegi małą, bulgoczącą rzeką.
Na brzegu rzeki rosną niskie krzewy i ogromne drzewa, które szeroko rozpościerają swoje gałęzie. Ludzie spieszą się, by dostać się do domów przed żywiołami. Daleko widać dachy wiejskich domów, nad którymi krąży stado ptaków – prekursorzy złej pogody.
Wyrażają zaniepokojenie: lecą z niepokojem po niebie.
Przed kobietami jest chłopiec, około dziesięciu lat, ubrany w czerwoną koszulę, która jest połączona z głównym tłem zdjęcia. Ciemne niebo pokryte strasznymi chmurami, drzewa pochylone na wietrze. Wygląda na to, że wciąż jest niewiele i poczujesz zapach świeżości, wznoszący się w powietrzu przed deszczem. Artysta przenosił napięcie, unosząc się w naturze, poprzez grę kolorów. Niebo daleko łączy się na horyzoncie z lasem.
Ciemnoniebieskie odcienie w odległości zmieniają się w niebiesko-zielone kolory.
Wszystko dookoła jest wypełnione wielkością, napięciem, oczekiwaniem na absolutorium. Artysta przedstawił niebo w bardzo ciekawy sposób, którego kolorów nie używa. Jasnoróżowy stopniowo zmienia się w czarny.
W oddali brzozy są nadal oświetlone przez słońce, które nie jest już widoczne na niebie.
Zdjęcia Wasiljew bardzo poetycki i harmonijny. W swojej pracy uwielbiał wykorzystywać motyw deszczu, nieba i pięknych rosyjskich rzek. Z niewyobrażalną dokładnością używał mocy kolorów, stopniowo migocząc od jasnych do ciemnych tonów. Jak dokładnie zauważył wszystko z natury, a następnie umieścił to wszystko na papierze, aby ludzie mogli nadal podziwiać te zjawiska.
Bardzo wyraźnie przekazuje tajemnicę i piękno natury.