Obraz „Dziedziniec Moskiewski” dla młodego artysty Wasilija Polenowa był jej debiutanckim dziełem jako uczestniczki Wystaw Wędrowców. Nie uważał szkicu napisanego z okien swojego moskiewskiego mieszkania za znaczący, nazywając dzieło „obrazem przedstawiającym dziedziniec w Moskwie na początku lata”. Ale właśnie z powodu tego „obrazu” artysta zyskał sławę i sławę, a samo płótno stało się ulubieńcem każdego Rosjanina.
Typowy zakątek Moskwy z XIX wieku: dwory i prostsze domy w okolicy, lśniące kopuły kościołów w słońcu, pokryte gęstym zielonym dziedzińcem trawy, duchowy prowincjonalny styl życia. Słoneczny letni dzień. Rano Lekkie chmury płynnie przesuwają się po błękitnym niebie.
Na jednej ze ścieżek trawnika do studni jest chłopska dziewczyna, ostrożnie niosąca wiadro. W pobliżu, bojąc się nikogo, kurczaki są zajęci kopaniem. Wygrzewając się w słońcu, stojąc, przesuwając się z nogi na nogę, zaprzęgnięty do wózka konnego.
Gotowa do podróży w każdej chwili, spokojnie czeka na swojego mistrza. Na środku – małe dzieci. Dwaj z nich zaczęli zabawny świst na zielonej trawie.
Jedno dziecko siedzi z dala od nich i płacze, ale nikt nie zwraca na niego uwagi. Bliżej krawędzi – starsza dziewczyna w długiej spódnicy i białej koszuli entuzjastycznie przygląda się oskubanemu kwiatowi. Każdy jest zajęty swoją działalnością.
Codzienna krzątanina, piękna w codziennym życiu, czysta pogoda krajobrazu to główny urok tego obrazu.
Wasilijowi Polenowowi udało się wypełnić najbardziej codzienne rzeczy poezją. Wszystko, od pochylonych budynków, bujnego zielonego dywanu po krzywe brzozy i jasnowłose dzieci, jest pisane z miłości do natury, ludzi i życia. To właśnie ta niewyczerpana moc miłości pozwoliła artyście ujawnić widzowi piękno tego, co zwykle, aby wypełnić zwykły dzień tygodnia uczuciem radosnego spokojnego wypoczynku.
Coś niewytłumaczalnego w słowach, rodzimych i bliskich, żyjących w człowieku od najmłodszych lat, jest ukryte w tym obrazie. Dlatego nadal pozostaje droga i umiłowana.