Surikow napisał obraz “Menshikov in Berezov” w połowie 1883 roku. Z tego powodu zaczął być nazywany nie tylko artystą, ale także malarzem-historykiem. Był w stanie dokładnie wyświetlać różne wydarzenia historyczne. Tak więc obraz “Menshikov in Berezov” przedstawia jednego z najpotężniejszych towarzyszy Piotra I – Aleksandra Menshikova.
Ten człowiek rzeczywiście istniał. Wiadomo z historii, że po śmierci Piotra Wielkiego wszystkie otrzymane wcześniej nagrody odebrano Mienszikowowi, po czym on i jego rodzina zostali wysłani na Syberię, a raczej do miasta Berezowa.
Artysta przedstawił mały, ciasny, niewygodny pokój, w którym musi spędzić dni nie tylko na Aleksandra, ale na wszystkich swoich krewnych. Ten pokój jest bardziej jak cela więzienna niż dom dla dużej rodziny. Sufit jest bardzo niski, więc wysoka osoba może się tutaj poruszać.
Przez małe okno w domu prawie nie ma światła. Najstarsza córka Mieńszikowa pochyliła się nad książką, żeby zobaczyć przynajmniej coś. Na półkach – kilka ikon.
Ze względu na zatłoczenie pewne ruchy osób przebywających w danym pokoju są ograniczone. Twarze wszystkich są bardzo smutne. Ten Surikow, jak gdyby, podkreśla beznadziejność ludzkiego przeznaczenia. Nawet kolor obrazu zwiększa powstałe napięcie.
Nie ma jasnych kolorów, co dodatkowo podkreśla przygnębiony nastrój Menshikov.
Fabuła oparta jest na jednym wieczorze z życia księcia. Spędza czas z rodziną. Jednak każdy z jego członków jest zajęty własną działalnością.
Stary człowiek, który dopiero niedawno miał wszystko, teraz nie ma nic. Na jego twarzy – smutek wzbierających wspomnień.
W oczach dzieci jest tylko smutek. Najstarsza córka czyta, ale były książę jej nie słucha – został sam ze swoimi myślami. Film ujawnia dramat historycznej osobowości Aleksandra Mienszikowa, który za chwilę stracił wszystko.