Madonna z Dzieciątkiem z Aniołami – Tommaso di Giovanni Masaccio

Madonna z Dzieciątkiem z Aniołami   Tommaso di Giovanni Masaccio

Londyńska galeria posiada centralną część poliptyzowanej Madonny z Dzieciątkiem i czterech aniołów, zamówioną przez Masaccio w 1426 r. Na kaplicę w kościele Santa Maria del Carmine w Pizie. Dekoracyjny styl, tak rozpowszechniony na obrazie z początku XV wieku, jest obcy dziełom Masaccio. W nich, podobnie jak w dziełach jego poprzednika, Giotta, wszystko jest podporządkowane perspektywicznej budowie przestrzeni i użyciu światła i cienia.

Tu i we wnętrzu Madonny z Dzieciątkiem i aniołów ozdobne elementy cofają się w tle.

Interpretacja obrazu, jak zawsze z tym mistrzem, z pozorną prostotą ma swego rodzaju indywidualność i wewnętrzną siłę. Madonna siedzi na tronie, zbudowana ściśle według praw z perspektywy Giotta. Jej figura jest napisana pewnymi i precyzyjnymi pociągnięciami, co tworzy wrażenie rzeźbiarskiej objętości.

Jej twarz jest spokojna i smutna, oddzielne spojrzenie skierowane jest donikąd. Dziewica Maryja, owinięta ciemnoniebieskim płaszczem, trzyma Dziecko w ramionach, którego złota figura wyróżnia się ostro na ciemnym tle.

Głębokie fałdy płaszcza pozwalają artyście bawić się światłocieniem, co również tworzy specjalny efekt wizualny. Dziecko je czarne winogrona – symbol Eucharystii. Nieskazitelnie malowane anioły otaczające Madonnę nadają obrazowi dodatkowy emocjonalny dźwięk. (Święci Hieronim i Jan Chrzciciel – jedyny liść, napisany przez Masaccio na dwukierunkowy tryptyk).