Malarstwo Rafaela Santi „Madonna w zieleni” lub „Maryja z dzieckiem i Jan Chrzciciel”. Rozmiar zdjęcia to 113 x 88 cm, drewno, olej. Zdjęcia klienta – Taddeo Taddei.
We Florencji Raphael stworzył cykl „Madonn”, wskazując na początek nowego etapu w jego twórczości. Przynależność do najsłynniejszej z nich, Madonny w Zielonych, Madonny z szczygieł i Ogrodniczki Madonny stanowią rodzaj wariantów wspólnego motywu – obraz młodej pięknej matki z małym Chrystusem i małego Jana Chrzciciela na tle krajobrazu.
Są to również wariacje jednego tematu – temat macierzyńskiej miłości, jasny i spokojny. We wszystkich trzech obrazach figury są pogrupowane w piramidalną kompozycję wznoszącą się do Leonarda; gładkie kontury i plastyczne objętości stanowią podstawę ich języka obrazkowego. Miękki liryzm tych obrazów potęguje motyw już sprawdzony przez Rafaela – rozwinięte tło krajobrazowe.
Najlepszym z tych dzieł jest wiedeński obraz „Madonna w zieleni”, który wyróżnia się pięknem idealnego typu Maryi, gładkością parabolicznych konturów jej figury.
Jeśli chodzi o Madonnę ze szczygłem i ogrodnikiem z Luwru, pojawia się w nich cień naiwnego sentymentalizmu i zewnętrznego piękna, które w następnych wiekach przyciągnęło Rafaela wielu wielbicieli akademickiego sensu, ale nie jest to mocna strona artysty w jego najlepszych dziełach wolny od tej wady. Trzeba też powiedzieć, że opanowując język malarzy florenckich, Raphael czasami przyswajał nie tylko ich zalety, ale także ograniczone imprezy, aw szczególności brak prawdziwej wizji kolorystycznej charakterystycznej dla wielu z nich.
Oczywiście nie ma potrzeby domagania się od Rafaela preferencyjnego wyboru koloru jako głównego elementu języka wizualnego – byłoby to sprzeczne z ich systemem graficznym. Ale trzeba pamiętać, że Rafael naturalnie posiadał kolorystyczny prezent, a jeśli w wiedeńskim obrazie „Madonna w Zielonych” podał przykład umiarkowanego, ale subtelnego wykorzystania koloru we florenckim systemie wyobraźni, w obrazach „Madonna z Segly” i „Madonna ogrodniczka” wydaje się obojętna na kolor, wpływając niekorzystnie na walory artystyczne obu obrazów.