Obraz malarza Giovanniego Belliniego „Madonna i dziecko z błogosławieństwem”. Rozmiar obrazu to 85 x 118 cm, drewno, olej. Artysta wenecki „Madonna” jest szczególnym tematem w pracach mistrza.
Obrazy te zostały stworzone przez Belliniego nie dla wnętrza kościoła, ale dla przestrzeni komnatowej domu lub prywatnej kaplicy.
Artysta uwielbia umieszczać figurę Najświętszej Maryi Panny na tle otwartego krajobrazu, czasem oddzielając ją kawałkiem kolorowej tkaniny, po bokach, z których widz widzi oddalające się odległości. Spokój, czysta duchowość są charakterystyczne dla wszystkich najlepszych dzieł dojrzałego okresu Belliniego. Takie są liczne Madonny artysty: na przykład „Madonna z drzewami” lub „Madonna i dziecko z błogosławieństwem”, uderzające w plenerze obrazu.
W krajobrazie jest nie tylko prawdziwa natura terra-farmy – szerokie równiny, łagodne wzgórza, odległe błękitne góry, ale poezja dzieł i dni wiejskiego życia objawia się w delikatnej elegii: pasterz odpoczywający ze swoimi stadami, wieśniak, który zatrzymał się przy studni.
W tym wiosennym, chłodnym krajobrazie, zgodnym z cichą czułością Maryi, spokojnie, z czcią i uroczyście trzymającym się dzieckiem, osiągnięto już tę szczególną jedność, wewnętrzne współbrzmienie tchnienia życia natury i życia duchowego człowieka, tak charakterystyczne dla malarstwa weneckiego Wysokiego Renesansu. Nie sposób nie zauważyć, że zainteresowanie Belliniego obrazowym doświadczeniem artystów północnego renesansu jest zauważalne w interpretacji wizerunku samej Madonny, która ma charakter nieco rodzajowy.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)