Obraz „Madonna i dziecko” Zurbaran napisał o zachodzie słońca w 1658 r. W późnym okresie swojej twórczości artysta zaczął odchodzić od monumentalności i rzeźbiarskich obrazów tkwiących w jego poprzednich pracach. Głowa zmęczonej kobiety ze smutkiem i potulnością obniżyła się, niepewnie trzymając dziecko. Mglisty sposób pisania jest zgodny z miękkim, łagodnym i smutnym obrazem Maryi.
Nie ma jasności i poczucia kompletności obrazu, nie ma mocy ekspresji; Eksperci sugerują, że Zurbaran mógł tego nie zrobić sam.
Świetne miejsce w pracy Zurbarana obejmuje gatunek portretowy. Osobliwością jego manier jest to, że w jego obrazach trudno nakreślić wyraźną granicę między portretami niektórych osób a wizerunkami świętych. Obraz „Święty Wawrzyńca” z kolekcji Hermitage wyróżnia się wyraźną wyrazistością portretu.
Nie mniej ważny dla jego twórczości jest gatunek martwej natury – Zurbaran był największym mistrzem hiszpańskiej martwej natury XVII wieku. Stworzył także płótna o charakterze lirycznym, na przykład Adoracja pasterzy, która jest obecnie przechowywana w Muzeum Sztuk Pięknych w Grenoble.
Francisco Zurbaran pozostawił wielką spuściznę w postaci obrazów i fresków na ścianach klasztorów. Pisał sceny biblijne, portrety i martwe natury, a wszystkie jego prace charakteryzują się prostotą stylu, eleganckim rygorem kompozycji i materialnością ekspresyjnych technik. Zurbaran próbował przekazać swoją wiedzę i wychował wspaniałych artystów, takich jak Martinez Gradilla, Bernave de Ayala i bracia Polanco.
Lakonizm i wyrazistość artystycznego języka Zurbarana są szczególnie widoczne w jego martwych naturach, w których artysta był w stanie wyrazić materialną doskonałość, piękno formy, fakturę, kolor przedstawionych przedmiotów. Zurbaran stworzył prawdziwie monumentalny obraz „natury świata” w swoich pracach, czysty w kolorach i surowy w formie.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)