Księżniczka Chin – James Whistler

Księżniczka Chin   James Whistler

W drugiej połowie XIX wieku Europa odkrywa japońską kulturę. Sztuka Wschodu staje się modna, zachwyca i budzi entuzjazm. Specjalistyczne sklepy sztuki orientalnej pojawiają się w Paryżu i Londynie.

Whistler podziwia estetykę orientalistyczną i staje się stałym klientem chińskiego butiku Paris Gate. Jego kolekcja domowa jest szybko aktualizowana o nowe artykuły porcelanowe, wentylatory i artykuły jedwabne. Ponadto Whistler ma wiele albumów z grafiką, kilkoma kolorowymi plakatami i dwoma malowanymi ekranami.

Japońskie rekwizyty, które widzimy w obrazie “Księżniczka kraju Chin”, prawdopodobnie składają się z rzeczy należących do autora płótna.

Obraz jest bardzo popularny na Salonie w 1865 roku. Jej kompozycja jest bardzo typowa dla malarstwa angielskiego tamtej epoki. Jednak użycie elementów orientalnej sztuki dekoracyjnej odróżnia ten obraz od prac artystów akademickich, którzy pisali w stylu neoklasycznym i preferowali sceny z postaciami w rzymskim patosie ubranymi w rzymskie togi.

“Księżniczka kraju Chin” charakteryzuje się naturalną prostotą i dyskretnością w obrazie rzeczy egzotycznych dla kultury europejskiej. Sposób wykonania obrazu przypomina płótna realistów, choć osobliwy urok postaci jest bardziej związany z modelami prerafaelitów. Jeden z krytyków podkreślił, że “świeci od wewnątrz, jak niebiańskie stworzenie, które dzięki wyobraźni można zobaczyć w chmurach”.