Równie ważny w gatunku dla Paula Gauguina jest krajobraz. Krajobrazy stworzone przez artystę wyróżniają się oryginalnością i oryginalnością. Krajobraz “Góry na Tahiti” został napisany przez postimpresjonistę Gauguina w 1893 roku.
Obraz jest częścią funduszy zbiórki Instytutu Sztuk Pięknych w Minneapolis.
“Góry na Tahiti” – obraz krajobrazu pełen jasnych kolorów, palącego się powietrza i palącego słońca. Różnorodny kolor, jego nasycenie pozwala, by malownicze płótno świeciło od wewnątrz.
Pomimo obfitości odcieni, różnych form naturalnych i konturów, krajobraz nie jest przeciążony i zachowuje uczucie lekkości i prostoty życia.
Wizualna linia płótna jest zbudowana w kontrastowych kombinacjach kolorów, takich jak żółty, zielony, niebieski i czerwony. Złożone kombinacje tych kolorów i ich odcieni nadają krajobrazowi oryginalność i odmienność od większości innych dzieł Paula Gauguina.
Krajobraz “Gór na Tahiti” charakteryzuje się atmosferą spokoju i nastroju spokoju, przypominającego stan półśpiącej, pół-rzeczywistości. Tutaj relacje czasoprzestrzenne rozwijają się w specjalny sposób. W przeciwnym razie następuje upływ czasu.
Jest niespieszna, mierzona, niespieszna.
Artystce udało się stworzyć poetycki obraz dzikiej, tajemniczej natury Tahiti. Ta natura jest piękna i egzotyczna i tak odmienna od obrazów, do których przywykliśmy. Ma więcej słońca i kolorów, zakrętów i linii.
Obraz jest zbieraniną nie tylko kolorystyczną, ale także mieszanką tomów i samolotów. Niezwykły smak nadaje płótnie dekoracyjność i żywotność.
Góry wyglądają osobno, choć pasują do ogólnej kompozycji obrazu. Obraz gór służy jako ogólne tło kadrowania, lekko wznoszące się, ale nie wystające nadmiernie i nie zakłócające jedności i gęstości układu.
Wybór kwiatów i ich rozmieszczenie względem siebie przypomina pstrokaty kolor niektórych egzotycznych ptaków. Zgodnie z jego planem obrazowym krajobraz okazał się dość spokojny i spokojny, jeśli nie pamięta się o aktywnej, niepewnej kolorystyce płótna. Krajobraz wywołuje równie żywiołowe i żywe doświadczenia, skłaniając do bardziej otwartego odczuwania różnorodności życia i otaczającego świata.
Krajobraz wygląda dokładnie jak kolekcja jasnych piór, które błyszczą w słońcu w tęczy. Ten krajobraz jest bardzo ciepły, miły i przyjazny.