Ustalono, że obraz został odcięty ze wszystkich stron. Uważa się, że powodem tego był bardzo zły stan jego krawędzi. Najprawdopodobniej z tego samego powodu obraz, pierwotnie namalowany na drzewie, został przeniesiony na płótno.
Ten rodzaj kompozycji na ten temat powstał w połowie XV wieku, głównie w postaci tzw. “Imago Pietatis”.
Pierwsza taka kompozycja została stworzona przez Donatello na centralnym zdjęciu ołtarza z brązu w Padwie. Zbawiciel jest przedstawiony jako siedzący w sarkofagu, na jego ciele są ślady ran od ukrzyżowania i nadużyć. W takich kompozycjach często przedstawiano dwóch aniołów. Nie widzimy martwego Chrystusa, jego żywa twarz patrzy na nas. Tak więc idea zmartwychwstania wyraża się również w pracy.
Dziedzictwo artystyczne Giovanniego Santi nie jest jeszcze w pełni zrozumiane.
Przeżyło tylko kilka zdjęć tego mistrza, znanego lepiej jako kronikarz. Jego pierwszy datowany obraz pochodzi z 1481 roku. Rozwiązując kilka szczegółów, płótno budapeszteńskie jest najbliżej obrazu ołtarza Giovanniego Santi, namalowanego w 1489 roku, oraz obrazu mediolańskiego “Zwiastowanie”, napisanego około 1490 roku.
Inny szczególnie interesujący punkt przyciąga uwagę: mucha siedząca na piersi Chrystusa. Jest napisany z taką umiejętnością, że często wprowadza w błąd publiczność swoją naturalnością. Według Andora Piglera obraz tej muchy powinien być magicznym talizmanem, który odstrasza żywe muchy, brudząc obraz.
Zgodnie z sugestią ten zwyczaj przedstawiania much pochodzi z Holandii i był szczególnie powszechny w latach 1450-1515. Obraz much pojawia się później, ale raczej ze względu na iluzoryczne efekty.