Bojarska córka – Wasilij Surikow

Bojarska córka   Wasilij Surikow

Szkicowanie wielkiego mistrza jest w istocie kompletną pracą. Widzowi przedstawia się portret młodej dziewczyny ze szlacheckiej rodziny. Bogaty kapelusz, futro z haftowanym złotem, chusteczka – świadczą o statusie bojara, bogactwie i wpływie rodziny bohaterki. Oczy głogu pełne strachu, bólu i współczucia.

Rumieniec na policzkach daje podniecenie bohaterki.

Biorąc pod uwagę pracę autora, osobno i bez żadnego związku z dobrze znanym płótnem, możemy zauważyć genialny styl pisania. Zdolność do przekazywania tekstury tkanin, futra. Sam strój wygląda autentycznie, autor bez wątpienia dokładnie studiował erę, jej cechy.

Na podobieństwo bohaterki domyśla się ścisłego wychowania rodzinnego, skromności, a nawet pewnego „ucisku”. Wygląd dziewczyny jest całkowicie pozbawiony bojarskiej arogancji i dumy. W jej oczach można przeczytać beznadziejność, rezygnację z losu.

Z natury chłopi są spokojni, niezdolni do protestów, nieśmiali.

Ręce, złożony krzyż na piersi, mówią o bohaterce nie mniej niż jego oczy. Najwyraźniej dziewczyna dobrze zna się na pracach domowych: hafcie, tkaniu koronki, przędzeniu. Widz mimowolnie nasycony sympatią i uczuciem do heroiny.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)