“Błogosławienie Chrystusa”, podobnie jak wiele hiszpańskich obrazów z końca XV-początku XVI wieku, odbyło długą podróż, zanim zajęło należne jej miejsce w murach Muzeum Prado. Wiadomo, że ta praca była darem od Pedro del Castilla dla kościoła San Lorenzo del Toro. Ponieważ Don Pedro zmarł odpowiednio w 1492 r., Tego daru nie można było otrzymać po tym czasie.
Artystyczna analiza dzieła mówi, że obraz został namalowany w latach 1480-1490 w okresie dojrzałości Gallego. Chociaż artysta starał się trzymać tradycji gotyckich w interpretacji obrazu Chrystusa, czego dowodem są gotyckie łuki otworów, alegoryczne postacie i cała kolorystyka dzieła, jego styl malarski nosi ślad wpływów włoskich i jeszcze silniejszych flamandzkich mistrzów. Jednocześnie jest to z pewnością dzieło hiszpańskie, choć nie wiadomo, gdzie i od kogo artysta się uczył.
Jezus Chrystus siedzi na tronie, otoczony alegorycznymi postaciami, w których obrazie Gallego stawia subtelną symbolikę. Zbawiciel jest przedstawiony w szkarłatnym stroju, tworząc liczne, niemal rzeźbiarskie fałdy. Jego prawa ręka jest uniesiona w geście błogosławieństwa, podczas gdy lewa trzyma przezroczystą kryształową kulę z wysokim krzyżem, a mityczne skrzydlate bestie są u jego stóp.
Kościół katolicki jest przedstawiony jako piękna młoda kobieta w wieńcu trzymającym kielich z sakramentem. Opiera się na lasce zwieńczonej krzyżem i proporczykiem machającym na niej. Synagoga, przeciwnie, jest nerwową, połamaną postacią w żółtej sukience, spoczywa na połamanym kiju z żółtym proporczykiem.
Z jednej strony jest anioł z rękami złożonymi na modlitwie, az drugiej orzeł.
W kolorze pracy dominują odcienie czerwieni i złota. Zimne otwarcia z figurami alegorycznymi dodatkowo zwracają naszą uwagę na całkowity odpoczynek obrazu Jezusa Chrystusa. Zgodnie z katalogiem wystawy Złote Runo, która odbyła się w Brukseli w 1907 r., Praca została następnie przechowywana w prywatnej kolekcji, aw 1913 r. Pablo Bosch kupił ją i podarował jako prezent dla Muzeum Prado.