Zielony skrzypek – Marc Chagall

Zielony skrzypek   Marc Chagall

Chagall często był zmuszony odpowiedzieć na pytanie, dlaczego tańczący na dachu skrzypek często znajduje się na jego zdjęciu, podczas gdy malarz spokojnie zapewniał, że nie jest to alegoria, ale rzeczywistość. Miał wujka, który jadł kompot i wspiął się na dach, żeby nikt mu nie przeszkadzał. Jednak mówiąc poważnie, grający skrzypek w twórczości Chagalla jest motywem przewodnim stałym i stałym.

Krytycy przypominają żydowskie pochodzenie autora – muzyk skrzypek w kulturze tradycyjnej towarzyszy wszystkim etapom życia żydowskiej rodziny, choć inni interpretują zielonego skrzypka bardziej efemerycznie, jako symbol ludzkiego odrodzenia poprzez sztukę. Zresztą prezentowana praca jest jedną z najważniejszych, zwłaszcza w kompozycji: jest to złożona polifonia, w której różne plany, obrazy i wątki łączą się w jedną. Główny bohater wyróżnia się nie tylko rozmiarem, ale także kolorystyką – zieloną twarzą, ciemnoniebieskimi włosami i brodą, jasnożółtymi czerwonymi skrzypcami w dłoniach.

Dwaj młodzi mężczyźni patrzą na niego oczarowani.

Kolorowy muzyk, który zaczął tańczyć, rozprasza widza z tła, a tam, w międzyczasie, rozwijają się również niesamowite rzeczy – Chagall przedstawił wszystkie zmiany roku, od zielonego lata do śnieżnej zimy. Wszystko w tej pracy jest godne epitetu „zbyt” – zbyt nasycone kolory, zbyt niezwykła fabuła, zbyt barwna postać, ale to główna siła obrazu, jego dynamika i potężna energia.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)