Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny – Bartolome Esteban Murillo

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny   Bartolome Esteban Murillo

W latach 70. XVII wieku obraz Matki Boskiej w dziele Murillo traci ciepło, staje się „uogólniony-teologiczny”.

Artysta pokazuje teraz Matkę Bożą, nie tak jak poprzednio – młodą kobietę z ukrytym smutkiem w oczach, Boskie Dziecko jest drżąco przyciśnięte do piersi – ale jakimś abstrakcyjnym bóstwem. Jeśli mistrz zwykł podążać ścieżką konkretyzacji obrazu Madonny, teraz, przeciwnie, stara się go uogólnić, jakby chciał usunąć Maryję Dziewicę z ziemskich „sfer”. Podnosi Ją na piedestale, z wysokości, którą ukazuje się widzowi jako odległa, w gruncie rzeczy obojętna na jego drobne ziemskie smutki i radości mocy.

Wyjątki od serii „obojętnych Madonn” są, być może, tylko „Cyganami Madonny” i jest to „Wniebowstąpienie Maryi Dziewicy”, gdzie Murillo powraca do swego dawnego stylu.

W ostatnim dziele Matka Boża, ukazana przez malarza w chwili wstąpienia do nieziemskiego światła, ponownie ukazuje się nam w postaci młodej dziewczyny o naiwnym i ufnym wyrazie niemal dziecinnej twarzy. Wierzliwość – iw otwartych rękach Dziewicy Maryi. Miękki blask otaczający Ją daje Jej obrazowi jeszcze większe ciepło i wyrazistość.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)