Historia Pskowa ma co najmniej półtora tysiąclecia. Od VI do XVIII wieku miasto znajdowało się w czołówce wydarzeń w historii narodowej jako ważne polityczne, handlowe i kulturalne centrum Rosji, największej twierdzy na zachodniej granicy. Ziemia Pskowska ciągnęła się wąskim pasem wzdłuż Wielkiej Rzeki i wschodniego wybrzeża jezior Psków i Peipsi.
Ancient Pskov to miasto wojowników, bezpośrednie i nieugięte, pełne lojalności wobec swojej ziemi i ducha honoru, zawsze gotowe odeprzeć cios każdego wroga. Potężne kamienne mury z groźnymi wieżami bojowymi strzegły w nim nie tylko centralnej części – Detinets, ale także rozległej Posady, zamieszkałej przez zwykłych obywateli i bogato zdobionej licznymi klasztorami i świątyniami. W XVI wieku, po przebudowie fortyfikacji miasta Okolice, Psków stał się największą twierdzą Rosji, chronioną 4 pasami kamiennych murów z 39 wieżami bojowymi.
Oprócz murów i wież najbardziej skomplikowanym systemem fortyfikacji były fosy, zwodzone mosty, roskaty, bramy, zahaby, kryjówki, plotki, luki armatnie z kamerami, wartownicami i namiotami. Dziś dziesiątki starożytnych zabytków, całe wyspy średniowiecza są organicznie zawarte w żywej tkance współczesnego miasta Pskow: Krom, miasto Dołmontow, klasztory i świątynie, komnaty kupieckie. W starożytnych murach toczyło się pełne życie, szalały polityczne namiętności.
Tutaj mieszkańcy Pskowie ciężko pracowali, walczyli o władzę, walczyli z wrogiem.
Wieże te wzbudziły strach wśród członków plemienia z ich niedostępnością i ujściem pishchalów patrzących w luki. Pojawienie się starożytnego Pskow było surowe, nawet surowe, ale pełne wysokiej duchowości i zaskakująco harmonijne. “Zaprawdę, ziemia pskowska jest bohaterską placówką rosyjskiej ziemi! Nie raz tutaj spotkała się Rosja i odpowiednio eskortowała wrogów”. .