Obraz był wynikiem poważnej pracy artysty nad scenografią do opery “Opowieść cara Saltana”. W tym czasie życie całej rodziny mistrza było ściśle związane z tą produkcją. Jego żona śpiewała partię Carewny, sam artysta został powierzony stworzenie scenografii i kostiumów.
Ze wszystkich postaci najbardziej interesował się Tsarevna Lebed. Dwa naturalne początki – zimny i ciepły, woda i powietrze, ciemny i jasny – przyciągnęły artystę na tym obrazie. Bajeczność, wspaniałe połączenie niezgodności – stało się głównymi ideami artysty.
Błędem byłoby zakładać, że autor napisał na obrazie portret swojej żony. Zachowane fotografie Nadieżdy Vrubel dowodzą, że wizerunek Księżniczki jest całkowicie zrodzony z wyobraźni artysty. Widz jest zainteresowany zarówno wieloma szczegółami, jak i ogólną fabułą.
Artystce udało się przekazać najwspanialszy moment – transformację. Warto uważnie zajrzeć w twarz bohaterki: jej duże, wyraziste oczy przypominają nieco usta ptaka, po chwili zamieniają się w dziób. Wspaniały strój z piórami Carewna. Gama kolorów oparta na nieskazitelnych białych uderzeniach z różnorodnymi subtelnymi odcieniami.
Teksturę ubioru z jedwabnego pióra przekazano po mistrzowsku. Nawet najbardziej dociekliwy widz nie będzie w stanie określić granicy między piórami a strojem bohaterki. Nie można oderwać się od widoku księżniczki.
Czekając na cud, tak jakby zaprasza wszystkich do dzielenia się z nią całą magią chwili.
W rosyjskiej mitologii łabędź jest symbolem kreatywnego lotu, inspiracji, fantazji, wyobraźni. Obraz był uwielbiany przez wielu poetów, a koledzy mistrza studiowali go bardzo poważnie, aby zrozumieć sekret transferu tekstury z masy perłowej, nieuchwytnego ruchu i mieszania kolorów. Dzieło zostało zakupione przez patrona Morozowa, aw Galerii Trietiakowskiej znalazło się pod wolą kolekcjonera.
Dwa szczegółowe szkice do malarstwa są przechowywane w Państwowym Muzeum Rosyjskim w Petersburgu.