W 1888 roku, po ciężkiej chorobie, Paul Gauguin przybywa do Bretanii. Mieszkańcy Bretanii są osobliwi, zachowują swoje tradycje i mają własny światopogląd. Ale mimo to artysta czuł się tu dobrze i swobodnie, pod wrażeniem ducha podróży.
W Bretanii Gauguin maluje obraz „Dancing Girls”, który przedstawia trzy bretońskie dziewczyny tańczące taniec narodowy. Dziewczęta ubrane są w strój narodowy, ozdobiony czerwonymi kwiatami, które najwyraźniej podczas gry wyrywały się na polu. Dziewczyny trzymają się za ręce i prowadzą rodzaj tańca z plecami do siebie.
W pobliżu prowadzi mały pies, związany z nastolatkami.
Na tle widać mury starożytnego zamku i dachy domów miejskich z cyprysami, wznoszące się jak wieże. I natychmiast staje się jasne, że dzieci wybiegły na obrzeża miasta, aby odpocząć na świeżym powietrzu i bawić się z pracowitych prac domowych, igraszek i tańczyć na zielonej trawie. Krajobraz na pagórkowatym tle, ukazujący charakter okolicy. Na szaro-zadymionym niebie nie widać przebłysku światła słonecznego, ale jest to spokojny, spokojny dzień, w którym nie ma nawet powiewu wiatru.
Kompozycja obrazu jest dynamiczna i ta dynamika jest przekazywana dzięki przekątnym otaczającego krajobrazu i tworzywom sztucznym dziewczyn.
Kolorystyka obrazu opiera się na połączeniu kontrastowych ciemnych i jasnych kolorów. Tutaj miłość artysty jest już odczuwalna dla żółtych odcieni, które są obecne w prawie wszystkich obrazach dojrzałych i późnych dzieł artysty. Jest to zauważalne w żółto-zielonym kolorze trawy i żółtawych twarzach dziewcząt, przypominających słynne tahitańskie kobiety w obrazach Paula Gauguina.
Codzienna rutyna obrazu „Tańczące dziewczyny” mówi o spokojnym stanie emocjonalnym artysty, obserwując życie nastolatków, których życie wciąż jest pełne radości i niedbalstwa.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)