1872. Olej na płótnie. 123 x 92,4.
Galeria Tretiakowska, Moskwa, Rosja.
1870 Vereshchagin ponownie udał się do Turkiestanu. W wyniku tych kompletnych niebezpieczeństw i przygód podróży artysta stworzył ogromną serię szkiców i rysunków przedstawiających życie i życie ludów Azji Środkowej w przeddzień i podczas podboju rosyjskiego. Należy pamiętać, że w tym czasie w Turkiestanie panowały zacofane stosunki feudalne, były dzikie zwyczaje i rytuały.
Wraz z przejawami despotycznej władzy miejscowych książąt feudalnych było niewolnictwo i handel niewolnikami. Religijny fanatyzm duchowieństwa muzułmańskiego rozkwitł wśród strasznej biedy i ignorancji ludności.
Ciągłe wojny jednego feudału z innymi zdewastowanymi wioskami i zrujnowały lud. Wszystko to, podobnie jak wydarzenia wojny, wywarło silne wrażenie na wrażliwym artyście. Postanowił napisać na temat życia ludów Turkiestanu dużą serię obrazów, nad którymi pracował przez kilka lat.
Około połowa obrazów z tej serii poświęcona była przedstawianiu życia ludów Azji Środkowej, pozostałe płótna należały do gatunku bojowego.
Do pierwszej grupy obrazów należą takie słynne płótna jak Opiumoids, Bogaty kirgiski myśliwy z sokołem, drzwi Timura, sprzedaż niewolnika, uzbecka kobieta w Taszkiencie, Samarkanda Zindan i inni.
W obrazie “Sprzedawanie niewolnika” artysta ze złością obnaża kolejną ciemną stronę środkowoazjatyckiej rzeczywistości tamtego czasu – handel niewolnikami. Po przedstawieniu jako “żywy towar” nie dorosły, ale bezbronny, bezradny dziecko, Vereshchagin wzmocnił tragiczny dźwięk tematu.