Twórca wyjątkowej techniki – dywizjonizmu, zwiastun popularnego pointylizmu, Georges Cerat był niezwykłym mistrzem. Jego sposób pracy polegał na żmudnej pracy na płótnie, więc w swoim krótkim życiu był w stanie napisać i dokończyć tylko siedem dużych płócien, a “Siedzący kąpiący” był jednym z nich. Siarka bardzo lubiła takie tematy – kąpielowicze, sceny przy wodzie, szkice portowe, cyrk, zajmowały główne miejsce w jego twórczości, zwłaszcza w ostatnich latach.
Prosta fabuła napisana jest w nietrywialnym stylu – obraz zdaje się migotać i mienić. Niezwykłe “grające” światło wylewające się z obrazu, osiągnęło najmniejsze uderzenia czystych kontrastujących kolorów. Wyjątkowość tej techniki polega na tym, że mikroruchy pędzla są praktycznie nie do odróżnienia przez oko.
Przy takim “rozdrobnieniu” pisma obraz cudownie “zbiera” z tego zestawu uderzeń i punktów, zamieniając się w całą fabułę.
Użyliśmy czystych, czystych tonów – niebieskiego, zielonego, brązowego, więc jeśli zmyjemy technikę i przedstawimy wcielenie “Kąpiących się” w zwykły sposób, na pewno będziemy mogli powiązać obraz z impresjonizmem pod względem koloru. Niestety technika opracowana przez mistrza została poddana ostrym atakom i nie tylko zagorzali krytycy nie docenili nowego stylu – postępowi artyści, najbliżsi przyjaciele nie odczuwali entuzjazmu. Mimo to Sulphur twierdził, że udowodni, że ta metoda jest wykonalna w sztuce, ale nagła choroba przerwała jego plany.