Klee Paul, szwajcarski malarz ekspresjonista, grafik, część Blue Rider, kształcił się w monachijskiej Akademii Sztuk. Pod wpływem twórczości Cezanne'a i Kandinsky'ego zaczął wyrażać i abstrakcjonować elementy w swojej twórczości, w swojej twórczości bardziej dojrzałej, wykorzystywał w swojej twórczości elementy surrealizmu, komponując kompozycje geometrycznie regularnych postaci.
Paul Klee był stałym członkiem ekspresjonistycznego stowarzyszenia “The Blue Rider”, które istniało przez 3 lata – od 1911 do 1914 roku. Oprócz Klee składał się z V. Kandinsky, M. Verevkin i A. Yavlensky. Jeśli słynni rosyjscy artyści później rozwinęli emocjonalny abstrakcjonizm z amorficznymi motywami, wówczas Klee był bardziej skłonny do abstrakcji geometrycznej, w swoich pracach racjonalny i irracjonalny niewytłumaczalnie połączył się w jedną całość. V
Obraz “Senekio” schematycznie przedstawiał ludzką twarz “połamaną” w wielokolorowe czworoboki; z kolei “twarz” wpisana jest w rodzaj maski – koła, którego kolor przypomina kostium Arlekina. Interpretacja płótna jest niejednoznaczna, z jednej strony, gra artystycznej myśli autora, przekazująca zmieniający się obraz aktora, z drugiej – połączenie odwiecznych zmian twórczej osoby w sztuce, teatrze i iluzjach.
Obraz jako całość odzwierciedla styl artystyczny Klee – znaczącą grę linii, przestrzeni i kolorowych płaszczyzn. Sam artysta napisał, że “zaprasza linię na spacer”. Będąc nie tylko “wolnym” artystą, ale także nauczycielem w Bauhaus School of Design, Klee opublikował kilka znakomitych prac na temat teorii sztuki.
Klee odznaczał się mistrzowskim opanowaniem koloru, nie przypadkiem uważany jest za jednego z najgłębszych modernistycznych kolorystów.
W swoich pracach udało mu się osiągnąć niemal muzyczną harmonię odcieni kolorów, forma dla niego jest w większości jednolitą masą malarską. P. Klee jest słusznie uważany za jednego z najjaśniejszych przedstawicieli modernizmu XX wieku, który wpłynął na powstanie niemal wszystkich dziedzin nowoczesnego malarstwa.
W latach, gdy naziści doszli do władzy w Niemczech, dzieło Klee zostało uznane za “zdegenerowane”, obrazy z muzeów narodowych zostały spalone, a sam artysta został wydalony z Niemiec.