Temat kąpieli pojawia się w wielu obrazach Cezanne'a. Pod koniec swojej trudnej podróży twórczej napisze kolejną – „The Big Bathers”, uosabiając jedność człowieka i natury.
Z pomocą tego płótna Cezanne próbował udowodnić, że artysta jest twórcą i twórcą z wolnością i mądrością, a nie tylko niewolnikiem swoich pasji. Chciał wyrazić własną wizję dziewiczego piękna i czystości ludzi zaraz po stworzeniu świata. Natura uważana jest przez niego za jedyne i ostatnie schronienie dla naturalności człowieka.
Sam Cezanne nie był w stanie w pełni zdecydować, co jest dla niego ważniejsze – lojalność wobec przyrody czy istniejący malowniczy świat. W przyszłości jeden z największych badaczy artysty Theodore Reff zauważy, że krajobraz na zdjęciu wygląda bardziej wyraziście niż obrazy ludzi.
Istnieją trzy podobne wersje tego płótna. Według historyków sztuki, ten, który znajduje się w Muzeum Sztuki w Filadelfii, odnosi największe sukcesy. Postawy kąpiących są zróżnicowane, ale formy wydają się szorstkie i ciężkie.
Za pomocą różowych odcieni autorka podkreśla delikatność kobiecych ciał. Podczas tworzenia płótna zaangażowane były wszystkie szkice Cezanne'a, nie zapraszał on żadnych modeli.
Średniowieczni mistrzowie przedstawili nagie o pewnym idealistycznym znaczeniu, podkreślając utratę ziemskiego raju i pierwotnej harmonii z naturą. Praca Cezanne'a daje również poczucie czystości i jedności osoby ze światem zewnętrznym. Dziewczyny wydają się nie dostrzegać skierowanych na nie oczu i pozostają naturalne i natychmiastowe.