Sanktuarium Juliusza II – Michelangelo Buonarroti

Sanktuarium Juliusza II   Michelangelo Buonarroti

W 1505 r. Papież Juliusz II zaproponował Michałowi Aniołowi stworzenie najwspanialszego grobu chrześcijańskiego świata. Założono, że będzie to oddzielne mauzoleum o wymiarach dziewięciu na sześć metrów, z przestronną komorą grobową w środku.

Grobowiec powinien być ozdobiony 40 rzeźbami zainstalowanymi na trzech poziomach. Tata zbudował go przez pięć lat, chociaż dla wszystkich było jasne, że jest to całkowicie nierealistyczne określenie – nawet dla takiego golika, jakim był Michał Anioł. W 1506 r. Juliusz II przystąpił do rekonstrukcji katedry św.

Piotra w Rzymie, a ten wspaniały projekt odwrócił jego uwagę – do własnego grobu wyraźnie się ochłodził.

W rezultacie grób został ukończony dopiero w 1545 r., W pobliżu ściany rzymskiego kościoła San Pietro in Vincoli. Z dużych figur zdobiących grobowiec trzy należą do kutra Michała Anioła, pozostałe są wykonane przez jego asystentów.

Dwa wspaniałe posągi wyrzeźbione przez Michała Anioła dla tego grobowca w 1513 roku są przechowywane w Luwrze Paryskim. Z jakiegoś powodu nie zostały zainstalowane. „Umierający niewolnik” – jeden z nich.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)