Malarstwo flamandzkiego malarza Petera Paula Rubensa “Romulus i Remus z wilczycą”. Rozmiar zdjęcia to 210 x 212 cm, olej na płótnie. Tradycja kroniki pierwszego króla Rzymian, Romulusa i jego brata Remusa, jest następująca.
Albański król Proca miał 2 synów – Numitor i Amuli. Po śmierci Proki najstarszy, Numitor, powinien być tronem, ale Amuliusz siłą chwycił tron, zabił syna Numitora i oddał swoją córkę, Ray Sylvia, kapłance Westy. Kiedyś Rhea poszła do gaju, aby zdobyć wodę do świątyni, ale spotkała tam wilka i ze strachu zniknęła w jaskini, gdzie pojawił się jej bóg Mars.
Jednak słońce wyszło, zapanowała ciemność i poczęła dziewczyna. Kiedy urodziły się jej dwa bliźniaki, Vesta była zła, jej ołtarz zadrżał, a ogień pokrył się popiołem; Amuliusz rozkazał utopić z dziećmi vestal, który naruszył ślub czystości. Ale bóg rzeki Tybru zlitował się nad Rheą i uczynił ją swoją żoną, a koryto z dziećmi zostało przeniesione przez fale na łąkę zalaną rozlaną rzeką, a gdy rzeka weszła do brzegów, przylgnęła do brzegu w pobliżu drzewa figowego, u stóp Palatynu.
W tym czasie wilk przyszedł do rzeki, aby ugasić pragnienie; usłyszawszy płacz dziecka, przeniosła rzucone dzieci do jaskini i nakarmiła je mlekiem. W jaskini wilczyca minęły pierwsze dni ich dzieciństwa: wilczyca spełniła wobec nich obowiązki matki, dzięcioł i czajka przynieśli im jedzenie i chronili przed wszelkim nieszczęściem.
Gdy pasterze przyszli do tego miejsca: wilczyca uciekła, a dzieci poszły do pasterza królewskiego Favstuli, który wraz z żoną Akką Larentią zobowiązał się je wychować; jeden z bliźniaków miał na imię Romulus, drugi – Rem. Od tego czasu zaczęło się życie pasterza Romulusa i Remusa; zbudowali słomiane chaty na pobliskim wzgórzu i zapędzili swoje stada. Wśród rówieśników Romulus i Remus odznaczali się odwagą, inteligencją, pięknem i szlachetnością, odsłaniając ich wysokie pochodzenie.
Kiedyś toczyła się walka między braćmi bliźniakami i pasterzami Numitora, których stada pasły się na Awentynie.
Pasterze Numitor zostali zmuszeni do ustąpienia, ale z kolei zorganizowali zasadzkę na Remu na święto Luperkali, kiedy nagi pasterze zorganizowali bieg przez ceremonię świąteczną i przyprowadzając go do Alby, przekazali go Numitorowi. Następnie Favstul powiedział Romulusowi wszystko, co wiedział o rodowodzie jego i brata. Romulus, na czele swych towarzyszy, przeniknął do pałacu królewskiego, zabił Amuli i przywrócił na tron prawowitego króla Numitora, który rozpoznał wnuki w Romulusie i Remusie. Wkrótce potem młodzi ludzie postanowili założyć miasto w miejscu ich drugiej ojczyzny; ale jednocześnie bracia nie zgodzili się, do kogo należy nazwać miasto i które miejsce wybrać do osady – Palatin, dla której stał Romulus, czy Awentyn, który wolał Rem. Postanowiliśmy uciekać się do zgadywania lotu ptaków.
Wczesnym rankiem prorocze ptaki przelatywały nad Palatynem.
Natychmiast rozpoczęto budowę miasta i przeprowadzono, z fosą i murem. Obrażony Remus postanowił przeskoczyć przez drwiny przez niski mur nowego miasta, ale w tym celu, jako gwałciciel świętości granic, został zabity przez Romulusa. W mieście pojawiła się plaga zarazy, która minęła tylko wtedy, gdy Romulus pogodził się z cieniem swego brata, stawiając mu tron obok siebie i upamiętniając jego święto zmarłych, Lemurię. Zabytkami starożytnego miasta związanymi z życiem jego założycieli było drzewo figowe żwiru, ozdobione w 296 rpne miedzianą figurką wilczycy karmiącej bliźniaki Romulus i Rem, grotę Lupercal, chatę Romulusa na Palatynie, święte drzewo wyrosłe z włóczni, którą rozpoczął Romulus od Awentyny po Palatyn i grób Akki Larence na Velabrum, które istniały przed czasem Kaliguli, Czarny kamień na komitacji to rzekomy grobowiec Romulusa lub Faustuli. Miasto założone przez Romulusa wkrótce osiadło.
Aby przyciągnąć jak najwięcej mieszkańców, Romulus zabrał mu niewolników i uciekinierów.
Siedzibą przybyszów był gaj Kapitolińskiej, a ściślej miejsce inter duos lucos. Ponieważ pierwotna ludność Rzymu składała się z niektórych ludzi, Romulus postanowił zawrzeć sojusz z sąsiednimi narodami, ale reagowali na jego myśli złą wolą i kpiną. Następnie Romulus wyznaczył uroczystą uroczystość ku czci Konsa i zaprosił swoich sąsiadów do udziału. Zaproszono ich żony i dzieci.
W tym czasie, gdy publiczność była zajęta trwającymi konkursami, Rzymianie na ten sygnał rzucili się na dziewczęta i uczynili z nich swoje żony. Obrażone plemiona maszerowały na Rzymian; ale jeden po drugim, mieszkańcy łacińskich miast Tseniny, Krustumeria i Antemnas, a także Sabines, pod dowództwem Tytusa Tatasza, zostali pokonani.
Podczas oblężenia miasta przez Sabines, Tarpea, córka wodza twierdzy Kapitolińskiej, wpuściła przeciwników do miasta, mówiąc sobie w nagrodę, co nosili na lewej ręce; gdy Sabineanie przeniknęli do fortecy, rzucali jej nadgarstki i tarcze, które były noszone na jego lewej ręce, iw ten sposób go zabijali; w pamięci jego zachodnie zbocze Wzgórza Kapitolu nosiło nazwę Tarpeian Rock. Sabinyanki, z nowonarodzonymi dziećmi, wpadły w szeregi walk, by je rozdzielić. Pokój i wieczny związek został zawarty pod warunkiem wspólnych rządów Romulusa i Tytusa Tatiusa; ludzie powstali z połączenia Sabines z Rzymianami nazywani byli Kwirytami.
Na pamiątkę tego, że kobiety uratowały Rzym, ustanowiono święto Matronalia; Ponadto Romulus przyznał kobietom pewne prawa i przywileje honorowe. Podczas spotkania z matroną ustąpiła; sprawcy obraźliwych kobiet zostali postawieni przed wymiarem sprawiedliwości; rozwiódł się z żoną, z jakiegokolwiek powodu, dał jej połowę majątku. Rządy dwóch królów nie trwały długo: w obliczu mieszkańców Laurent Tatsiy został zabity za naruszenie prawa międzynarodowego.
Romulus rządzi przez 37 lat słusznie i potulnie.
Był uważany za założyciela auspicjów i pierwszego wróżbita, a co za tym idzie, założyciela religijnej fundacji, na której spoczywały pierwotne instytucje państwowe Rzymu. Romulusowi przypisywano także podział ludu na 3 plemiona i 30 kurii, ustanowienie relacji z klientami, ustanowienie Senatu jako ciała doradczego z królem i organizację 3 wieków jeźdźców. Sukces operacji wojskowych przeciwko Fidenowi i Wajjewowi podniósł autorytet Rzymu do tego stopnia, że pokój zawarty z tymi miastami został utrzymany przez kolejne 40 lat po śmierci Romulusa. Po śmierci Romulusa legenda brzmi następująco: Kiedyś dokonał dużego przeglądu na Champ de Mars. Nagle podniósł się trąba powietrzna z grzmotem i błyskawicą, słońce zaćmiało – iw tym czasie Romulus wspiął się na konie Marsa na niebo.
Kiedy ludzie, którzy uciekli podczas burzy, pojawili się ponownie na Polu Marsowym, tron królewski był pusty. Wtedy wszyscy zrozumieli że ich król był bogiem i odzyskał nieśmiertelność. Na potwierdzenie tego Romulus ukazał się we śnie rzymskiemu mieszkańcowi Procula Julius, który szanował powszechny szacunek i nakazał mu powiedzieć Rzymianom, że powrócił do mieszkańców niebios i, podobnie jak bóg Kwirynus, rządziłby jego ludem.