Ostatnim dziełem, pośrednio związanym z tym samym tematem świtu nad bagnem, był oczywiście niedokończony obraz Wasiljewa „Bagno w lesie. Jesień”, którego historii nie opisał w jednym liście, z wyjątkiem wzmianki o tym, co rozpoczął w 1872 r. zdjęcie roku pod tytułem „Big Swamp”.
Krajobraz przedstawia jesienny las w całej jasności czerwono-pomarańczowego koloru jesiennych liści. Zarówno w motywie, jak iw malowniczej strukturze, stoi samotnie wśród ostatnich krajobrazów Wasilijewa, choć na pierwszym planie jest trawiaste bagno z czaplami spoczynkowymi. Z ogólnym niedokończonym obrazem trudno powiedzieć coś konkretnego o jej malarstwie.
Jego główną cechą na tym etapie jest szeroki list i chęć wyrażenia i zachowania czystego koloru na zdjęciu.
Obraz „Bagno w lesie. Jesień”, wraz z takimi dziełami jak „Poranek” i „Opuszczony młyn”, daje szczególnie jasny obraz tego, jak różnorodne były poszukiwania Wasiljewa na temat tego tematu. Przejawiały się one nie tylko w odmianach fabuły, ale także w czysto obrazowych decyzjach.
Co więcej, ten ostatni obraz, nie mniej niż dwa pozostałe dzieła tej grupy, mówi o początku nowego etapu w pracy Wasiliewa, przerwanej przez śmierć. Jego ostatnie zdjęcie Vasiliev ogłosił nowe pomysły, pokazał, że stał na progu nowych odkryć w malarstwie.
Obraz jest w dużej mierze niedoskonały, ale jego wady były dowodem nowej, stromej i niezbadanej ścieżki, którą zabrał Wasiliew. Kramskoy dostrzegł to doskonale, pisząc o obrazie Wasilijewa: „Prawdziwy obraz nie jest już niczym, nie naśladuje nikogo, nie ma najmniejszego, nawet odległego podobieństwa do jakiegokolwiek artysty lub jakiejkolwiek szkoły, jest czymś w tym zakresie oryginalny i odizolowany od wszelkich wpływów, stojący poza całym aktualnym ruchem sztuki, mogę tylko powiedzieć jedno: to nie jest dobre, to znaczy nie całkiem dobre, nawet w niektórych miejscach jest złe, ale jest genialne „.