Pod koniec lat 90. XIX wieku cała Rosja wkroczyła na drogę industrializacji. W związku z tym wielu chłopów musiało udać się do miasta w celu dodatkowej pracy.
Abram Efimowicz Arkhipow przypadkowo zobaczył taką scenę miejskiego życia przechodzącą przez moskiewskie pasy w pobliżu rynku smoleńskiego, zobaczył ruchome postacie i otworzył drzwi piwnicy piwnicy i poczuł alkaliczny zapach prania.
Spoglądając do pokoju wypełnionego parą, odgłosami pluskającej wody i kobiecych głosów w pokoju, zobaczył kilka kobiet w różnym wieku, które myły, tłukły, ściskały i strząsały niezliczone płótna.
Artysta spotkał się z kobietami i zaprosił ich na swoje miejsce w studio, aby pozować do zdjęcia. Po jego obrazie “Dzień kobiety w fabryce żelaza”, który miał świetną odpowiedź na XXIV objazdowej wystawie, temat losu prostej wiejskiej kobiety w Rosji stał się dla Arkhipowa znaczeniem całej jego działalności artystycznej. Nikt nie uwielbiał piękna i oryginalności północnego chłopa takiego jak Arkhipov w jego kolorowych i obrazowych portretach innych mieszkańców wsi.
Kilka lat zajęło mu uzyskanie ostatecznej wersji tego zdjęcia.
Pierwsza wersja przedstawia wszystkie kobiety w ich znanych ruchach robotniczych. Drugi wariant opiera się na kontraście mechanicznego powtarzania rutynowych ruchów pracujących kobiet i nieruchomo siedzącej praczki w niezwykle ekspresyjnej postawie śmiertelnie zmęczonej osoby. Osoby, figury, pozy i ubrania są tak indywidualne, że wydaje się, że znasz te kobiety od dawna.
Kompozycja obrazu zmierza w perspektywie do małego okna, które daje słabe światło, przez parę powstającą z gorących kadzi. Gotowane na parze twarze, mokre ubrania od potu, pary i wody z mydłem, włosy, szaliki, dłonie i twarze. Cała ta poruszająca się masa jest podzielona na dwie części przez umiejętnie napisaną jasną plamę mokrej podłogi. Powszechnie srebrno-szary z liliowofioletowymi kolorami inkluzji przypomina starożytną ikonę.
Mistrzowski styl malowania, dzięki dokładności i niezawodności detali, tworzy wrażenie lekkości i swobody.
W swojej długiej i udanej karierze Abram Efimovich Arkhipov napisze wiele wspaniałych zdjęć, wystarczy przypomnieć jego “chłopski” cykl portretów kobiet w kolorowych, północnych strojach ludowych, ale “Praczki” pozostaną arcydziełem malarskim, co trudno przecenić. Jego obrazowa, psychologiczna i artystyczna wartość pozostanie własnością Rosji.