Powrót Persefony – Frederick Leighton

Powrót Persefony   Frederick Leighton

Ta praca ilustruje starożytny grecki mit Persefony, córki bogini płodności Demeter. Persefona została porwana przez Hadesa, władcę królestwa zmarłych. Demeter, dowiedziawszy się, że jej córka została porwana, rozgniewała się i zamieniła Ziemię w martwą pustynię.

Dopiero gdy Zeus pozwolił Persefonie raz na rok opuścić kraj cieni na krótko i wrócić do matki, Demeter zmieniła swój temperament na litość. Przez cały czas ten mit był alegorią odrodzenia życia na wiosnę. “Powrót Persefony” Leighton pokazał na wystawie Akademii Królewskiej w 1891 r. Równocześnie z płótnem “Perseusz i Andromeda”.

Krytycy uznali tę pracę za parę. W obu przypadkach główny bohater został namalowany przez artystkę z Dorothy Dean, oba obrazy poświęcone są temu samemu tematowi – odrodzeniu życia i gloryfikacji światła słonecznego. Jak zwykle, Leighton postanowił odejść od tradycyjnego poglądu na fabułę i napisał “pół-mistyczną” scenę związaną z tym płótnem z pracą artystów symbolistycznych.

Mimo to praca została zaakceptowana przez krytyków raczej chłodno i uznana za “staromodną”.