Maria Andreevna Rumjantseva, niegdyś ładna, pełna wdzięku dziewczyna o żywym i radosnym usposobieniu, była faworytem Piotra I. Krążyły pogłoski, że dziewczyna miała związek z cesarzem; w każdym razie sama uwielbiała rozmawiać o tym na starość. Władca dzięki swojej dobroci dał jej za swojego batmana, późniejszego generała-naczelnego i hrabiego Rumyantseva. Gdy cesarz umierał, Maria Andreevna była w ciąży ze swoim synem, który później stał się słynnym dowódcą P. A. Rumysew-Zadunaisky, który wyglądał jak Piotr I. Hrabina M. A. Rumyńczyk żyła długo i zmarła w 90. roku życia, żyjąc do czasów Katarzyny Wielkiej.
Obchodzona z najwyższym zaszczytem na dworze królewskim, do bardzo starości miała żywy umysł, przenikliwą pamięć i łagodne usposobienie.
Współcześni mówili o niej jako o ciekawej i żywej kobiecie i doskonałej towarzyszy. W portrecie M. A. Rumysewego znajduje się starsza, pewna siebie dama, która przebywa w apartamencie cesarzowej cesarzowej. Jest pełna samooceny, nie obciąża ciężaru ostatnich lat. Mariya Andreevna, w swych schyłkowych latach, mówiła o sobie nie bez śladu, że była “vielle comme les rues”, co w pewnym sensie można uznać za rozciągnięte, ponieważ była starsza niż “prospekty” Petersburga.
Artystka maluje energiczną, pełnokrwistą twarz starszej kobiety z podwójnym podbródkiem, oświetlonym ożywionym charakterem: jej usta są trochę kpiące i twarde jednocześnie. Ekspresyjne oczy z charakterystycznym rozbłyskiem dla Antropowa – jasne, błyszczące, lekko wystające.
Fałdy peleryny wyraźnie nie leżą w kształcie ciała, ale właściwa płeć jest nienaturalnie szeroko otwarta, a robi się to celowo. Semantycznym centrum portretu jest diamentowy znak nagradzający cesarzowej. Znak Freilinsky'ego na piersi M. A. Rumyantsevy jest nieproporcjonalnie duży i rozmieszczony w samolocie, aby był lepiej widoczny dla publiczności, która powinna docenić wysoką pozycję hrabiny – najstarszej damy dworskiej, odznaczonej Orderem św.
Katarzyny I stopnia, Ober-Grand Mister Sądu Najwyższego.
M. Rumyantseva odpowiada wysublimowanym cechom i kolorowi kostiumu – szare jedwabie, niebieskie wstążki mory i srebro. W portrecie jest jedna cecha, która łączy go z ikoną i pismami świętymi. “Osobiście e” jest napisane małymi połączonymi i nierozróżnialnymi pociągnięciami, a “podłużne” jest napisane na ciemnym, neutralnym tle z szerokim i luźnym pędzlem.