Portret papieża Juliusza II – Rafael Santi

Portret papieża Juliusza II   Rafael Santi

Portrety Juliusza II w starszym wieku istnieją w trzech wersjach: w Galerii Narodowej w Londynie, w Galerii Uffizi, we Florencji oraz w Pałacu Pitti we Florencji. Badania obrazów pokazały, że obraz w Londynie był oryginałem, w Galerii Uffizi, dziełem Raphaela, w Pałacu Pitti, przypisywanym Tycjanowi jako kopia pracy Rafaela.

Papież jest przedstawiony na portrecie, zgodnie z notatkami Vasariego, tak żywy i wydaje się, że wydaje się żywy. Julius II, choć stary, wciąż wydaje się bardzo energiczny, a energia Delli Rover jest wyraźnie widoczna w dłoni, która z siłą i dumą ściska rączkę krzesła. Tył krzesła ma ozdoby w kształcie żołędzia i przypomina herb papieża.

Czas pisania zdjęcia określony przez dokumenty.

Julius II wyhodował brodę w 1511 roku, jako symbol żałoby po utraconej Bolonii i ogolony do marca 1512 roku. Drażliwy i aktywny człowiek, którego wielu krytykowało podczas burzliwych kampanii wojskowych, bystry i całkiem udany, unikalny w historii sztuki, Papież, dla którego trzech największych artystów Wysokiego Renesansu działało jednocześnie – architekt Bramante, Michał Anioł i Rafael, zmarł w 1513 r., t. e krótko po napisaniu tego portretu. Pod nim Michał Anioł stworzył sufit Kaplicy Sykstyńskiej i słynny posąg Mojżesza, który miał uwiecznić Juliusza II.