Portret Karageorgiya – Vladimir Borovikovsky

Portret Karageorgiya   Vladimir Borovikovsky

Georgij Pietrowicz, nazywany Cherny, który przeszedł do historii jako Karageorge, był najwyższym przywódcą anty-otomańskiego powstania, które ogarnęło Serbię w latach 1804-1813. To masowe zbrojne powstanie uciskanych ludzi przeciwko pięcioletniemu rządowi tureckiemu zapoczątkowało odrodzenie niezależnego państwa serbskiego.

Ze względu na swoją siłę i skalę wstrząsnęły Bałkanami. Dowodzący dar niepiśmiennego przywódcy serbskiego, który ośmielił się rzucić wyzwanie genialnej Porte i zadać więcej niż jedną porażkę sułtanskiej armii; niezwykłe zdolności budowniczego państwa, ogromne pragnienie wolności dla Serbii; jego godna podziwu osobista odwaga, bezlitośnie rzucając go w głąb pola bitwy i generując zdolność do rąbania i strzelania w tym samym czasie; a jednocześnie sztywność myśli, postaw i działań, wynikających z obyczajów patriarchalnych i pogłębionych przez sytuację wojenną, była prototypem bohatera dwóch wierszy A. S. Puszkina.

Nazwa Karageorgiya była powszechnie znana w Petersburgu, a zwłaszcza w Besarabii. Zbuntowany wizerunek przywódcy serbskich rebeliantów nie mógł być bardziej precyzyjnie odpowiedzi w tym czasie w sposobie myślenia i romantycznych aspiracjach poety. W 1820 r. Poeta na wygnaniu w Kiszyniowie napisał wiersz Córki Karageorgiya.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)