Portret Johanna Fryderyka Wielkiego. Ta praca została wykonana w stylu charakterystycznym dla tego okresu i ma niewątpliwą wartość artystyczną.
Przydomek Johanna Friedricha zaskakuje. Rozjemca, że pseudonim Wielkoduszny nie jest tak często spotykany w historii. W średniowieczu w krajach europejskich często podawano pseudonimy władcom. Nie było to obraźliwe, ponieważ ludzie wyrażali swój stosunek do króla, księcia itd.
Na przykład w Niemczech byli pobożni, Karol Łysy, Henryk Przystanek itd. Dlaczego Johann Friedrich zasługiwał na swój przydomek?
John-Friedrich, najstarszy syn Johanna Solida, Saksoński Kurfyusta, urodził się w 1503 roku. O nim wiadomo, że po śmierci ojca rządził ze swoim bratem Ernestem. Sekularyzacja dóbr duchowych w Tseytts i Wirzen doprowadziła do rozłamu między nim a jego kuzynem Moritzem Saxonem.
To był trudny czas dla Niemiec, trwała wojna Schmalkaldenów.
Johann-Friedrich kierował Schmalkalden Union of Lutheran princes. Głównym celem związku była ochrona państw protestanckich przed Ligą Katolicką pod przewodnictwem cesarza Karola. V.
W bitwie pod Mühlberg w 1546 roku John-Friedrich został pojmany i obalony. Cesarz Karol V skazał go na śmierć, ale potem ułaskawił go. Johann-Friedrich podpisał kapitulację Wittenbergi, zgodnie z którą książę Moritz otrzymał saksońskiego elektora, a John spędził kilka lat w więzieniu.
W bitwie pod Mühlberg w 1546 r. Jan Fryderyk został schwytany i obalony. Cesarz Karol V skazał go na śmierć, ale potem ułaskawił go. Johann-Friedrich podpisał kapitulację Wittenbergi, zgodnie z którą książę Moritz otrzymał saksońskiego elektora, a John spędził kolejne pięć lat w więzieniu.
Przez te wszystkie lata artysta Lukas Cranach Starszy dobrowolnie spędził w więzieniu swojego byłego ucznia, więźnia elektora Johanna Friedricha Wielkiego. Niesamowita szlachetność!
Aby uratować żonę i synów, a także uratować Wittenbergę przed zniszczeniem, Johann Friedrich przyznał się do kapitulacji na rzecz Moritza z Saksonii. Jego rząd podał się do dymisji.
Tymczasem Moritz z Saksonii w 1552 r. Skorzystał z postanowień spowiedzi augsburskiej, zaatakował cesarza w pobliżu Innsbrucka iw 1552 r. Uwolnił swojego kuzyna. Na mocy traktatu z Naumburga w 1554 r. Ziemie linii Ernestine dynastii saskiej były za Johannem Fryderykiem.
John Friedrich nie miał ambicji zmierzających do wielkich celów. Był suwerenem, czego każdy kraj może sobie życzyć. Jego życie osobiste, a nawet życie na dworze i obozie wyróżniała się surową moralnością.
Lubił odwiedzać swoje ziemie, organizując w niektórych miejscach wiejskie festiwale dla swoich poddanych i odwiedzał Uniwersytet w Wittenberdze, gdzie studiowali jego synowie. Był człowiekiem prawdomównym, pracowitym, stanowczo broniącym swoich praw, pełnym czystych motywów, szczerych i bezpośrednich w swoich przekonaniach. W ten sposób w pełni uzasadnił swój piękny przydomek “hojny”.
Jan Fryderyk Wspaniały był żonaty z Sybillą Klewską, która słynęła z piękna i świeciła na dworze elektora. Para miała czterech synów. Johann-Friedrich the Magnanimous zmarł w 1554 roku, miesiąc po śmierci ukochanej żony Sibylli Klevskiej.