Hiszpański dowódca, nieślubny, przyrodni brat króla Filipa II. Don Juan mieszkał na dworze króla, w osobnym pałacu. Początkowo Filip traktował swojego brata bardzo przychylnie, dawał mu przywileje godne niemowlęcia.
W 1568 r. Król Don Juan został mianowany królem eskadry przez króla, który był przygotowany do karania złodziei morskich na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Świetnie wykonał swoje zadanie.
Następnie Filip wyznaczył swego brata dowódcę oddziałów, by zmiażdżyć buntowników w Granadzie, i wykonał to zadanie znakomicie. Szybki sukces zamienił młodego dowódcę w głowę, stał się arogancki, niezwykle ambitny, chciał być zwycięzcą wszędzie i zawsze. Juan odniósł inne zwycięstwa, na przykład po gorzkiej i upartej bitwie całkowicie pokonał turecką flotyllę w porcie Lepanto w 1571 roku.
Po tym don Juan postanowił ustanowić swoje królestwo w Tunezji i poprosił Filipa, aby wyznaczył go na króla. Jednak brat odmówił, już podejrzliwie patrzył na swojego przyrodniego brata. Stara serdeczność między braćmi zniknęła. Don Juan wstydził się swojej matki, która urodziła mu króla Karola.
Chciał być tylko synem króla. Bezdusznie don Juan leczył zarówno swoich licznych kochanków, jak i swoje nielegalne potomstwo.
Don Juan wymyślił plan uwolnienia Mary Stewart z więzienia w Anglii i poślubienia jej. Plany te jednak się nie spełniły, podobnie jak inne ambitne plany. W ostatnich miesiącach życia don Juana jego pozycja stała się niezwykle trudna.
Wyjściem z problemów, które stworzył, była nagła śmierć z powodu nieznanej zaraźliwej choroby w wieku zaledwie 32 lat.