Valentin Aleksandrovich Serov wielokrotnie tworzył portrety artystów i pisarzy swoich czasów obdarzonych najwyższym talentem. Przykładem tego jest „Portret Konstantina Korovina”, który został namalowany przez malarza w 1891 roku. Portret można zobaczyć, odwiedzając Galerię Trietiakowską w Moskwie.
Portrety Valentina Serova są zawsze wypełnione głębią, wewnętrzną, duchową klarownością. To zawsze jest praca o wysokich umiejętnościach.
„Portret Konstantina Korovina” przedstawia nam artystę Korovina jako nie tylko utalentowanego malarza, ale osobę bliską nam, codzienne zmartwienia, zmartwienia, osobę, która nie boi się być prosta, bezbronna, obecna.
Portret wykonany jest dość ostro graficznie. Obraz jest prawie monochromatyczny i przedstawia ostry kontrast bieli i czerni. „Skrzepy” światła-cienia, głównie wokół postaci artysty, przypominają szarawą mgłę. Nieostrożne, czasami zgrubne wykluwanie się przy nakładaniu warstw farby wyostrza percepcję, zbliżając płótno obrazu do rzeczywistości, która pozostaje tylko pokonać jeden wymiar – pomiar czasu i ten obraz ożyją.
Płótna Serowa uderzają czasem swoim realizmem, specjalnym oddechem, emanującym z obrazów.
„Portret Konstantina Korovina” charakteryzuje się nie tylko kontrastem czerni i bieli, ale na swój sposób kontrastem tych kolorów. Duża ilość bieli zderza się z objętością czerni, tworząc silną wypukłość. Wizerunek artysty, rodzaj, służy jako połączenie, przecięcie tej złożonej kolorystycznej sprzeczności. W wyglądzie malarza występuje ten wieczny kontrast czerni i bieli.
Taka decyzja o kolorze daje złożoność obrazu, podwaja przestrzeń, czyniąc go nie tylko częścią rzeczywistości, ale symbolem, znakiem binarności, czyli dualności.
Portret przedstawia tak stabilne kontrastujące pary, jak światło i cień, czarno-białe. Poprzez odbiór kontrastu widzimy charakter artysty, ukrytą aktywność wewnętrzną, twardość, pewność uczuć. Portret Korovina jest barwnie ascetyczny, biedny.
Ciekawe kombinacje odcieni nie są tutaj ważne. Pośrodku płótna znajduje się obraz artysty, jego spojrzenie, celowo pociemniałe, jakby patrząc z głębi, spoglądać przez gęstość ciemności, niespokojny wygląd, silny, przeszywający.
Artystyczny wizerunek Konstantina Korovina okazał się otwarty, ostry, przypominający jasny wzór graficzny, ścisły, jasny i precyzyjny. Nie jest wykluczone, że te same cechy były samym Konstantinem Korovinem. Obraz Konstantina Korovina okazał się jasny.
Mamy przed sobą pięknego, utalentowanego artystę, w przebraniu którego można odczytać surową siłę, głębię twórczej myśli, zdecydowane zaufanie i przekonanie w swojej pracy.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)