Nikołaj Aleksandrowicz Jaroszenko jest jednym z głównych uczestników Stowarzyszenia Podróżujących Wystaw Artystycznych. Po zdobyciu sławy malarza portretowego, Yaroshenko stworzył „epokę w twarzach” – były to również typy ucznia raznochintsa, studentki, strażak i zaznaczony krąg wybitnych osobistości drugiej połowy XlX wieku – Lew Tołstoj, aktorka P. A. Strepetova, artysta I. N. Kramskoy i wielu innych. W 1890 roku Yaroshenko namalował portret swojego towarzysza w związku – malarza Nikołaja Nikołajewicza Ge.
Osobowość tego artysty przyciągała współczesnych, wielu uważało go za absurdalnego starca, który przeszedł na ukraińską farmę od lat 70. XIX wieku i żył według dziwnych przekonań religijnych. Ktoś, przeciwnie, znalazł w nim iskrę żywego umysłu i talent oratorski, umiejętność czytania wykładów na tematy artystyczne w fascynujący sposób.
Creativity Ge również nie znalazło zgody. Poświęcając ostatnie dwie dekady życia i śmierci Chrystusa, które go dręczyły, Ghe wykonał niezliczone obrazy i prace graficzne z opowiadaniami ewangelii.
Temat ukrzyżowania, który objął artystę, stanie się centralnym elementem jego filozoficznego rozumienia wiary chrześcijańskiej. Zużyte codziennie ciężka praca nad tworzeniem obrazów „The Court of the Sanhedrin”, „Judas”, „Coming Out With Last Supper” i inni, Ge boleśnie doświadczył odrzucenia i braku zrozumienia swojej pracy przez publiczność, zakazu pokazywania swoich obrazów na wystawach. Yaroshenko przedstawił artystę na krótko przed śmiercią.
Mądre spojrzenie starego człowieka, poszukiwacza Boga, nierozpoznanego geniuszu, jak gdyby pytał widza: „Co to jest prawda?”, Odbijając bohatera płótna stojącego w tle.
.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)