Na tle płonącego nieba słońca widzimy weterana bitwy pod Trafalgarem, walczącego statku “Odważny”. Holownik parowy ciągnie stary statek na Tamizie do doku, gdzie zostanie przekształcony w złom. To płótno, wystawione w Akademii Królewskiej w 1839 roku, zostało natychmiast ogłoszone “najbardziej zdumiewającym dziełem największego mistrza naszej epoki”.
Turner bardzo lubił to zdjęcie, nazwał je “moja droga” i odmówił sprzedaży.
Jest mało prawdopodobne, że został napisany przez artystę z życia. Poetycki i smutny obraz starego statku, który najprawdopodobniej wyruszył w ostatnią podróż, zrodził się z wyobraźni artysty. Dla starzejącego się artysty obraz ten był nie tylko szczypiącym sercem symbolu mijającej ery żaglówek, ale także przypomnieniem słabości ziemskiego życia w ogóle.
W drugiej połowie życia Turner był zainteresowany odkrywaniem efektów koloru i oświetlenia. Przede wszystkim interesowały go zachody słońca i wschody słońca, kiedy te efekty przejawiają się najbardziej zaskakująco. Na płótnie Zachód słońca “Ostatni lot statku” zajmuje całą górną część obrazu, nadając mu elegijny dźwięk.
Najbardziej nieważki element płótna – światło – ma tutaj największą gęstość fizyczną. Turner czasami używał szpachelki, ale w tej pracy żółte i czerwone odcienie chmur są nakładane techniką impastową za pomocą pędzla. Błękitne niebo kobaltowe na horyzoncie, artysta osiągający maksymalny kontrast, napisał płynną warstwę rozcieńczonej farby olejnej.
Pasja Turnera do żółtego światła stała się legendarna. Był jednym z pierwszych artystów, którzy zaczęli używać cytrynowej farby, która nie blaknie z czasem. Innym kolorem, który Turner napisał o zachodzie słońca, był szkarłatny jod. Ten pigment, uzyskany w 1812 roku przez słynnego chemika Humphry Davy, jest mniej odporny. Różowe odcienie, uzyskane dzięki jego pomocy, już dawno straciły blask i gęstość.
Poziome paski ciemnoczerwone są napisane w bardziej tradycyjnym cynobrze.