Obraz “Nude” został namalowany przez Pierre'a Renoira w 1876 roku. To jedna z wielu prac artysty, przedstawiająca jego wizję prawdziwej kobiecej urody. Płótno jest wykonane według wszystkich zasad impresjonizmu. Dzieło to należy do gatunku portretu, ponieważ pomimo ogólnej kompozycji obrazu przedstawiającego nagą dziewczynę siedzącą w środku jasnych tkanin, głównym celem obrazu jest wciąż jej twarz, na której główny nacisk kładł artysta.
Nagie ciało dziewczyny, którą zakłopotała przed oczami widza, jest wspaniałym dodatkiem.
Auguste Renoir za tę pracę pozował piękną dziewczynę o imieniu Anna. Nie jest pierwszą osobą, która ma taki zawód, wiele razy pracowała jako modelka dla wielu znanych artystów, więc zachowuje się swobodnie i otwarcie. Anna należy do liczby dziewcząt, których piękno Renoir uważał za idealne.
Uwielbiał zaokrąglone kształty i lekką delikatną skórę kobiet.
Bohaterka jest na wpół obrócona, zwrócona bokiem do widza. Na policzkach pojawia się delikatny rumieniec, jej pulchne czerwonawe wargi wyglądają bardzo jasno na jasnym owalu twarzy, jej długie, bujne rzęsy sprawiają, że wygląda przenikliwie i głęboko. Czarne długie włosy zebrane w wysokie włosy, otwierające się, by przejrzeć tył dziewczyny.
Model siedzi na dużym krześle pokrytym lekkim prześcieradłem. Tło obrazu wykonane jest dużymi szerokimi pociągnięciami odcieni fioletu.
Renoir specjalnie sprawił, że tło było niewyraźne i zamazane, tak że ciało dziewczyny kontrastowało z nim i wydawało się bardziej przejrzyste i obszerne. Ta technika stała się nowością w świecie malarstwa. Ten mistrzowski kontrast między nieożywionymi przedmiotami a żywą postacią ludzką sprawia, że obraz jest dynamiczny i żywy, co niewątpliwie jest charakterystyczne dla wszystkich obrazów impresjonistycznych.
Fabuła obrazu jest dość prosta, ale ma głębokie znaczenie. Skóra Anny błyszczy i fascynuje widza swoją czułością. Artysta przedstawiał skórę tylko w dwóch kolorach: różowym i brzoskwiniowym. Dzięki tej pracy zachęca widza do cieszenia się naturalnym pięknem kobiet.
Przedstawienie nagiej kobiety bez wrzucenia kropli żądzy na płótno jest niemal niemożliwym zadaniem, ale Pierre Renoir poradził sobie z nią, by się chwalić.