Wspaniały obraz „Huśtawka” jest żywym przykładem indywidualnego stylu Renoira. Linia fabularna, konstrukcja kompozycji, cecha uderzenia i oczywiście gra światła przenikającego przez wierzchołki drzew i wiele promieni słonecznych padających na ziemię to Renoir i tutaj nie może być żadnego błędu.
Fabuła jest prosta – młoda dziewczyna stojąca na huśtawce jest okaleczona rozmową z mężczyzną, jej plecy zwrócone do widza. Świadkami rozmowy są inni ludzie i mała dziewczynka, którzy albo słuchają rozmowy, albo po prostu czekają na jej zakończenie.
Dziś zakłada się, że wzorem do obrazu była Margarita Legrand, którą Renoir poznał rok wcześniej, a kilka lat później dziewczyna przyniosła ospę do grobu.
Na pierwszy rzut oka strój dziewczyny zwraca na siebie uwagę – śnieżnobiała, drapowana sukienka z pionową linią kokieteryjnych niebieskich kokard. Kolor tej biżuterii ma coś wspólnego z męską kurtką w kapeluszu, jednak kontrastuje z planem stylistycznym: surowa kurtka mężczyzny i frywolna sukienka dziewczyny.
W tle widać grupę spacerujących ludzi, których sylwetki łączą się z otaczającą przyrodą – nie widać tego od razu. Ale główną zaletą pracy jest obraz słońca przenikającego przez liście, tak że cały otaczający krajobraz jest pstrokaty, ekscytujący i żywy.
Niezwykłe płótno o wesołym charakterze w swojej historii znalazło się w prywatnej kolekcji, aw najlepszych muzeach Francji dziś można je oglądać w Muzeum Orsay, gdzie przeniesiono je z Zgromadzenia Narodowego Jeu de Pomme.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)