Praca na dużą skalę, która stała się punktem zwrotnym w pracy Siarki. Po niej zaczął zwracać dużą uwagę na wizerunek nagiego i wnętrza. Georges Cera postanowił obalić bezczynne spekulacje niektórych krytyków, że dla podziału, który zajmuje się rozkładem koloru na kropki, obraz nagich ludzi jest przeszkodą.
W tej pracy, podobnie jak w kolejnych, artysta próbował udowodnić uniwersalność neo-impresjonizmu.
Zanim zaczniesz pisać zdjęcie, Sulphur czyta wiele literatury naukowej i zapoznaje się z “Esejem o absolutnych znakach w sztuce” Charlesa Henriego. Zgodnie z teorią przedstawioną w tej pracy, kierunek linii wpływa na postrzeganie widza.
Linia biegnąca od dołu do góry i od lewej do prawej ma przyjemny i stymulujący efekt. Jeśli jest trzymany od góry do dołu i od prawej do lewej, powstaje odrażające i nieprzyjemne wrażenie. W ten sam sposób, a kolory, w zależności od długości fali, mogą wpływać na ludzką psychikę w różny sposób: czerwony, pomarańczowy i żółty powodują pozytywne emocje, podczas gdy niebieski, fioletowy i zielony dostrajają się do melancholijnego nastroju.
Po przestudiowaniu pracy naukowej Henriego Sera chciała osobiście spotkać się z jej autorem. Na spotkaniu zadał mu wiele pytań. W rezultacie obraz “Model” stał się dobrym przykładem przedstawionej teorii.
Siarka wybrała róg swojego studia jako tło. Model nagi jest przedstawiony w trzech pozycjach: stoi naprzeciwko widza, siedzi na poduszce i siedzi na stołku. Odległość między liczbami jest taka sama.
Po lewej stronie płótna widać fragment obrazu “Niedzielne popołudnie na wyspie Grand Jatte”. Siarka decyduje, jak poprzednio, aby opuścić ramkę białą i wypełnić ją kropkami, w zależności od oświetlenia. Tak więc harmonia odcieni zanika nie ostro, ale stopniowo.
Ta innowacyjna technika zostanie jeszcze bardziej podchwycona przez wielu artystów.