Niezrównany heroizm narodu radzieckiego, manifestowany na każdym kroku – na polu bitwy, za liniami wroga, w oddziałach partyzanckich, staje się jednym z wiodących tematów radzieckiego malarstwa tych lat. Główną postacią obrazu “Matki partyzanta” Gerasimowa jest kobieta radziecka. Nie da się go zastraszyć faszystowskimi potworami.
Za nim stoi kraj ojczysty, spalony i skalany przez wrogów, ale nie złamany, nie stłumiony.
Faszystowscy bandyci doświadczyli wielkiej mocy gniewu ludu. Wygląda na żałosnego niemieckiego oficera w porównaniu z prostym rosyjskim chłopem, przedstawionym na tle zadymionego ognia. Jej twarz zachowuje surową pieczęć wielkiego cierpienia, ale to cierpienie człowieka dumnego i silnego. W przeciwieństwie do jasnych, w ich własnym symbolicznym obrazie matki, obraz Hitlera pozbawiony jest wyraźnej indywidualnej charakterystyki.
Jego wielka postać kołysze się na krzywych nogach, a rozkazujący gest wisi w powietrzu.
Artysta podkreślił niskie czoło i ciężką szczękę faszystów, dlatego zwierzę, wyglądające jak zwierzę, wydaje się jeszcze jaśniejsze. Zbliżenie Gerasimowa daje postacie matki i faszysty, i tylko w najbardziej ogólnych kategoriach przedstawia inne postacie.
W epizodzie dramatycznego starcia kobiety-patrioty i najeźdźcy artysta pokazał odwagę i odporność wrodzonego narodu radzieckiego, zrodzoną z silnej wiary w nieuchronność zwycięstwa światła i rozumu nad barbarzyństwem, ciemnością i obskurantyzmem. “Matka partyzanta” – epickie monumentalne dzieło, wypełnione wielką siłą wpływów artystycznych. W 1958 roku obraz został wystawiony na Międzynarodowej Wystawie w Brukseli i otrzymał złoty medal.