Botticelli stworzył obraz “Madonna z granatem” w XV wieku w stylu renesansowym, który został umieszczony w auli Palazzo Vecchio.
Obraz jest narysowany w wyznaczonym kole, w którym znajdują się anioły, otaczają Madonnę, trzymając dziecko w ramionach, fałdy płaszcza są umieszczone na kolanach Madonny w pobliżu dziecka. Twórca nakreślił sylwetki postaci, szczegóły gładkich linii, które szybko się wznoszą, potem opadają lub skręcają.
Dzięki temu praca wypełnia wewnętrzny ruch i ukryty niepokój. Na tle animowanych aniołów skromna Mary wydaje się bardzo smutna, co jest zauważalne w jej oczach, a ta notatka jest przechwytywana przez wzór granatu w jej dłoni poza wiekiem poważnego dziecka – który jest symbolem Męki Pańskiej.
Podczas malowania płótna mistrz zdawał się pragnąć dać kobiecie więcej chwały, niż bohaterka jego malarstwa. Centrum obrazu ma atrakcyjny efekt dla widza, na którym jest przedstawiony delikatny gest kobiecego pióra, który natychmiast przyciąga jego uwagę.
Każdy szczegół na tym płótnie mistrz starał się przedstawić jak najbardziej realistycznie, co jest bardzo zauważalne.
Duże czoło głównego bohatera utworu obramowane są włosami, które opadają na ramiona w postaci złotych loków. Pewne zaburzenia równowagi obserwuje się w ciele dziecka, co można wyjaśnić faktem, że nie było dziecka, z którego artysta naszkicowałby dziecko, lub chciał nadać im zmienność, aby w jak największym stopniu podkreślić nieziemskie pochodzenie dziecka.
Malarz w obecności specjalnej kompozycji, dzięki której gotowy obraz, pozostawił uczucie publiczności, że jest “niekompletność”. Prawdopodobnie więc chciał opuścić miejsce, w którym samo życie mogłoby odegrać ważną rolę i dokonać własnych zmian w tej pracy.