Madonna w chwale – Sandro Botticelli

Madonna w chwale   Sandro Botticelli

Opierając się na przykładzie Filippo Lippiego i Verrocchio, artysta przedstawia zaktualizowaną interpretację wizerunku Madonny. Wydłuża proporcje figury, podkreśla subtelność dłoni.

Na głowie Marii jest przezroczysta zasłona – szczegół, który pożycza od Lippi i często się powtarza. Jej szata spada swobodnie, nie jak strój miejskiej dziewczyny, który jest typowy dla obrazów jego nauczyciela, które niosą w sobie skojarzenia życiowe. Z głową opadającą jak kwiat, Matka Boża wygląda wzruszająco i krucho, prawie bezcielesnie, chociaż draperie plastycznie pasują do jej ciała.

Cherubiny, tworzące aureolę wokół głowy Madonny, ten symboliczny motyw gloryfikacji, podkreślają jedynie pokorę obrazu przedstawionego przez Botticellego.

Maryja siedzi na chmurach w chwale serafinów. Na nimbusie Mladenetsa przedstawiony jest krwistoczerwony krzyż. Chrystus spojrzał poważnie na widza, podniósł rękę w błogosławieństwie.

Botticelli zdołał przekazać intensywność emocji: młoda Matka ze smutkiem patrzy na Syna, który zostanie ukarany za grzechy całego świata. Swoimi wdzięcznymi rękami przyciska do siebie Jego ciało, jakby próbując uchronić Go przed wszelkim cierpieniem.