Nabyte od kolekcji Esterházy w 1870 roku. Marchesi był eklektyczny. Na jego twórczość wpływają Francesco Franchi, Marco Palmezzano i Raphael.
Jednak największy wpływ na niego miał inny cotiolijski artysta Francesco Zaganelli, który uwielbiał dekoracyjny efekt draperii. Jedna z prac Zaganellego – fragment obrazu ołtarza – jest przechowywana w Muzeum Sztuk Pięknych w Budapeszcie. Marchesi pracował w wielu miastach w Bolonii, Rimini, w miastach Romagna, Rzymie i Neapolu.
W wyniku eklektyzmu twórczości Marchesiego trudno jest uporządkować jego prace w porządku chronologicznym. Można jedynie stwierdzić, że w jego późniejszych pracach wpływ Rafaela i umbryjskich mistrzów jest silniejszy. Na tablicy w Budapeszcie niektóre szczegóły, zwłaszcza obraz włosów, wciąż przypominają Francesco Zaganellego.
Obraz ten jest bardzo podobny do innego dzieła Marqueziego – „Chrystus niosący krzyż” – znajdującego się w Luwrze i datowanego na 1520 r. Prawdopodobnie obraz w Budapeszcie został namalowany w tym samym czasie.
Takie kompozycje często znajdują się w kręgu artystów należących do szkoły romańskiej. Po raz pierwszy kompozycję taką stworzył Giovanni Bellini w swoim obrazie na podobny temat, napisanym przez niego w latach 1475-1480 na froncie ołtarza kościoła San Francesco w Pesaro. Ale jeśli kompozycja Belliniego, widziana przez widzów z dołu, robi głębokie dramatyczne wrażenie, obraz Marchesiego, mimo że przekazuje pewne gorzkie współczucie, w istocie, nie daje właściwego wpływu, nie porywa widza.
Olbrzymia postać Nikodema w malarstwie Belliniego jest tutaj zagubiona. Krajobraz w tle, który był neutralny w Belliniego, nie był uderzający, na obrazie Marchesiego, w wyniku szczegółowego, zbyt szczegółowego obrazu przyrody, rozprasza uwagę, pochłania kontury, a siła ekspresji monumentalnych form osłabia się i ginie.
We wszystkich innych licznych wariantach, które powtarzają kompozycję Belliniego, nie ma również obrazu perspektywicznego przeznaczonego do oglądania obrazu od dołu, co czyni go imponującym; najwyraźniej wszystkie zostały napisane z nadzieją, że zostaną zlokalizowane nisko. Obraz w Budapeszcie jest podpisany na kartce papieru, tzw. „Cartellino”, w lewym dolnym rogu: Jieronimus De Marehesys De Cotignola Faclebat.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)