10 grudnia 1500 roku Andrea di Tom-maso Baronchi zamówił siedemnastoletniego Rafaela na trzydzieści trzy dukaty i otrzymał go 15 września 1501 roku. Od tego czasu obraz pozostał w jednej z kaplic kościoła Sant'Agostino w Città di Castello do końca VIII wieku. Cierpiał bardzo podczas trzęsienia ziemi w dniu 30 września 1789 r., Kiedy większość budynku kościoła została zniszczona.
Obraz został sprzedany papieżowi Piusowi VI, aby dochód został przeznaczony na odbudowę budynku. Został pocięty na kawałki i zachowały się tylko nienaruszone fragmenty. Osiągnięto dzisiaj: fragment górnej części z bogiem-ojcem i Dziewicą, głową i popiersiem anioła oraz pół-figurą anioła, kupioną przez Luwr w listopadzie 1981 r.
Kanonizowano 5 czerwca 1446 roku. Nikolai Tolentinsky został ogłoszony jednym z patronów kościoła. Jego kult szybko się rozprzestrzenił. Zwrócono się do niego również w przypadku zarazy, jak również w sv.
Sebastian i St. Rohu. Wiadomo, że brutalna epidemia zdewastowała Citta di Castello w latach 1499-1500; Są wszelkie powody, by sądzić, że kolejność obrazu była związana z tą katastrofą.
Należy zauważyć, że płótno Raphaela zostało całkowicie zniszczone, a kopia wykonana po trzęsieniu ziemi w 1789 r. Jest jego bezpłatną interpretacją. Ta postać służy zatem jako główny dokument, dzięki któremu można ocenić całą kompozycję, poczętą przez Rafaela.
Wpływ Perugino przejawia się w klarowności kompozycji, absolutnie symetrycznej, w szczególnej indywidualności każdej figury; istnieje także czysta umbryjska miłość do wyraźnej linii. Dla metody pracy nieodłącznie związanej z Rafaelem charakterystyczne jest to, że artysta wykonał szkice z modeli: tak powstała postać boga-ojca, wpisana w mondorlu.
To samo można powiedzieć o zachwycającej głowie z tyłu obrazu, wyróżniającej się miękkim modelowaniem formy i ścisłą godnością ekspresji. Należy również zauważyć, że anioł namalowany na dole po lewej to ten, którego głowa i tułów są przedstawione na fragmencie obrazu, który niedawno wszedł do Luwru. Obejmuje to również szkice na plecach wraz z dwoma szkicami przechowywanymi w Ashmolean Museum w Oksfordzie.
Ten dobrze znany karton jest najwyraźniej pierwszym planem ogólnego układu liczb, a nie jednym z końcowych etapów tworzenia obrazu. Wskazuje na to przewaga etiud z natury i obecność nakłuć igłą. Później dokonano tylko zmian w szczegółach, sam pomysł został tutaj w pełni wdrożony.
Zwraca się uwagę na prawdziwość obrazu ptaków na plecach. W tym samym miejscu – szkic budynku; najwyraźniej jest to pałac książęcy w Urbino.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)