W czasach renesansu nie zdarzało się często, aby artysta malował obraz, starając się w nim nie przedstawiać żadnych postaci, ale po prostu ulubioną scenę z prawdziwego życia. Kosta najwyraźniej należał do mniejszości: “Koncert” został napisany dla przyjemności pokazania ludzi śpiewających w harmonii i zanurzonych w muzyce, którą wykonują. Środek obrazu zajmuje duża lutnia, którą delikatnie dotykają doświadczone palce muzyka.
Lutnist wydaje się obojętny na środowisko i zajmuje się tylko harmonijnym śpiewem z partnerami. Śpiewacy po bokach wybrzmiewają rytm na marmurowym ogrodzeniu w kolorze miodu, za którym czują się całkowicie w świecie muzyki. Są pewni siebie, skupieni, nie zwracają uwagi na notatki przed nimi. Kobieta, bogato ubrana i ozdobiona klejnotami, położyła przyjazną dłoń na ramieniu muzyka – gest, który wykluczał nawet myśl o romansie.
Muzyka często stała się symbolem zalotów lub flirtu, ale tutaj widzimy trio, bezinteresownie zanurzone w świecie muzyki. Na parapecie leży inny elegancki instrument muzyczny z łukiem. Śpiewacy wyglądają na oderwanych, wycofanych w magicznym świecie muzyki. Wyglądają na swój sposób i wydają się należeć do różnych sektorów społeczeństwa.
Bogata kobieta, dobrze ubrana lutnia i plebejusz po prawej – wszyscy są tak pochłonięci swoim zajęciem, że trudno im nawet odwrócić głowy.
Fryzura kobiety była nieco rozczochrana pod wpływem napięcia, a męskie włosy były dosłownie przesiąknięte wysiłkiem. Piosenkarz po prawej chwycił sznur, który przecina jego ciało, i trzyma kapelusz z piórkiem. Jest jednak jasne, że jest to gest mimowolny.
Obydwaj śpiewacy pobili rytm, ale z szeroko otwartych, jednopunktowych oczu możemy się domyślić, że cała ich uwaga skupiona jest wyłącznie na uroku muzyki.