Geniusz romantycznej ery XIX wieku Karola Pawłowicza Bryullowa przez wiele lat był związany z Imperialną Akademią Sztuki. Po ukończeniu dwunastu lat studiów w Akademii artysta położył solidne podstawy zawodowe, co dało praktyczną okazję do skutecznego znalezienia własnych dróg w sztuce. W tym czasie profesorami A. I. Ivanov, A. E. Yegorov, V. K. Shebuev byli nauczycielami akademickiego Bryullova.
W 1834 roku Akademia Sztuki nadała Bryullovowi tytuł honorowego wolnego współpracownika i prawo do noszenia munduru starszego profesora.
Nieco później, od 1836 do 1849 roku. mistrz został nauczycielem Akademii. Jeśli praca w gatunku historycznym dla Briullova zawsze była przedmiotem intensywnej myśli, bolesnego poszukiwania, wyczerpującego czuwania – pełnego intelektualnego i emocjonalnego poświęcenia, to portret był pierwotnie elementem rodzimym. Wiele wybitnych dzieł tego malarza nie było wykonywanych na zamówienie.
Ich stworzenie było dla artysty urzeczywistnieniem przypływu inspiracji. Dla Bryullova, który posiadał nieokiełznany artystyczny temperament, proces pracy był zawsze o wiele ważniejszy i atrakcyjniejszy, jako realizacja prawdziwie twórczego, inspirowanego, artystycznego impulsu, a nie żmudnego traktowania fabuły, doprowadzającego ją do skończonego wyglądu w gotowym dziele. Dlatego liczba pomysłów Bryullova znalezionych w albumach, szkicach, na osobnych arkuszach znacznie przekracza liczbę ucieleśnionych wątków.
Kreatywny lot tego genialnego artysty zawsze wyprzedzał rutynową pracę zawodową. Pędzel freestyle „wielkiego Karla” znajduje genialne możliwości nieformalnej ekspresji w serii portretowych szkiców i szkiców. Jakość malarza jest wyjątkowa: każde jego dzieło, pozostawione na dowolnym etapie, wydaje się kompletne, ponieważ szczegółowe studium planu poprzedza jego przeniesienie na płótno.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)