Dzwonnica Iwana Wielkiego – Aristarkh Lentulov

Dzwonnica Iwana Wielkiego   Aristarkh Lentulov

Sam artysta szczególnie podkreślił ten obrazowy panel jako „rozwiązanie problemu wielkiej rosyjskiej sztuki dekoracyjnej”. Wyrażenie to służyło po raz pierwszy jako rozszerzona nazwa płótna, na pierwszym wernisażu, gdzie zostało pokazane.

Obraz jest prawdziwą polifonią płaszczyzn i półkoli, które są rozłożone na polu płótna i są związane z falami dźwiękowymi pochodzącymi z dzwonnicy Iwana Wielkiego. W wyobraźni to płótno powoduje polifoniczne karmazynowe kuranty polifoniczne. Kubofuturystyczny styl pisania nie przeszkadza w rozpoznawaniu komór i wież z białego kamienia z charakterystycznymi łukami, otworami i kopułami tradycyjnymi dla Rosji. Niestabilny stożek dzwonnicy pochyla głowę w kierunku głównej kopuły i wydaje się, że są one otoczone przez pojedynczy rytm wydobywający się z dzwonka pośrodku obrazu, próbujący potrząsnąć dzwonkiem.

Kaskada fal dźwiękowych łączy się z jasnymi sektorami trójkątów i półkolów, tworząc kompletny obraz mikrokosmosu.

W „The Ring” Lentulov okazał się wykładnikiem poszukiwań swojej epoki. Chcąc znaleźć obraz monumentalnego wcielenia, zwrócił się do tradycyjnych obrazów sztuki rosyjskiej. Na tym zdjęciu odzwierciedlono wiele cech malowideł architektonicznych charakterystycznych dla rosyjskich ikon i fresków z XVII wieku.

Na przykład brak bezpośredniej perspektywy, wzoru ozdobnego, nieważkości uciążliwych form, płaskości, wielości punktów widzenia.

Jednocześnie Lentulov wyrażał ekscytujące problemy w takim nowoczesnym języku, który umożliwia przekazanie postrzegania starożytności przez współczesnego człowieka, a jednocześnie istnieje w atmosferze szybkich zmian i kolejnych rytmów.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)